ضمانت اجراي فرا حقوقي و جايگاه آن‏ در حقوق نرم

Non-Legal Sanctions in Soft Law

بحث ضمانت اجرا و مولفه‌هاي موثر در آن‏جام يا عدم آن‏جام افعال مختلف از مباحث بنيادين و مهم علم حقوق قلمداد مي‏شود. طبق ديدگاه رايج و آن‏گونه كه در نظريات حقوقي مطرح شده است تعيين ضمانت اجرا و اعمال آن‏ از صلاحيت‌هاي آن‏حصاري دولت است. اما با گذشت زمان رويكردي جديد مبتني بر نگرش اجتماعي به حقوق شكل گرفت كه بر پايه آن‏ آن‏چه در عمل اتفاق مي‏افتد الزاما منطبق با تحليل‌هايي نيست كه به شكل سنتي در حقوق ارايه شده است. بر اين اساس نوع ديگري از ضمانت اجرا وجود دارد كه اگر چه از سوي قانون‏گذاران به رسميت شناخته نشده اما در بسياري از موارد در قياس با ضمانت‌هاي حقوقي از قوت بيشتري برخوردارند. اين مقاله در مقام بررسي مباني رويكرد جديد است. از آن‏جا كه مهم‏ترين زمينه استفاده از اين نوع ضمانت‌هاي اجرايي در حقوق نرم شكل مي‏گيرد بخشي از اين مقاله به تحليل فرآيند تاثير‌گذاري اين نوع ضمانت اجرا در حقوق نرم اختصاص يافته است. مطالعات صورت گرفته در اين زمينه نشان مي‏دهد اهميت و نقش‌آفريني حقوق نرم در جهان معاصر و به تبع آن‏ استفاده از ضمانت‌هاي فرا‌حقوقي قابل آن‏كار نبوده و در بسياري موارد به علت مزاياي متعدد، اين روش در قياس با ضمانت‌هاي حقوقي بيشتر مورد استفاده قرار مي‏گيرد.

Based on the current approach, to ascertain and enforce the sanctions in law is one of the exclusive functions of governments. But the deeper examination reveals that many transactors prefer non-legal sanctions. At first glance, this self-enforcement mechanism seems to be contrary to legal fundamentals. Therefore, these sanctions are contested in law. This article is an attempt to consider a new approach. The article represents the multi- faced concept of sanction and tries to outline obvious reasons for preferring non- legal sanctions. The article focused on soft law because in this new branch of law, the honor of obligations is based on reputational cost and not coercive third- party mechanisms. As a result it is safe to say that in spite of what is accepted in traditional legal theories, compliance of obligations is widely influenced by non- legal sanctions.