تعيين ظرفيت بردزيستگاه ورژيم غذايي آهوي ايرانيGazella subgutturosa)) در پارك ملي سرخه حصارتهران

Determination of Carrying Capacity and Nutritional Dietary of Gazella Subgutturosa in Sorkh-e-Hesar National Park, Tehran province, Iran

آهوي ايراني يكي ازگونه هاي راسته زوج سمان در ايران، پستانداري گياه خوار و نشخواركننده است. آهو از مهم ترين علف خواران دشت هاي ايران است كه امروزه فقط در مناطق حفاظت شده نظير پارك ملي سرخه حصار يافت مي شود. هدف از اين پروژه تعيين ظرفيت برد تغذيه اي زيستگاه آهو و مقدار علوفه قابل دسترس در فصل بحراني با استفاده از روش قطع و توزين مي باشد. روش كار: جهت تعيين محدوده زيستگاه ابتدا بازديد مقدماتي از منطقه صورت گرفت و مسيرهاي پيمايش مشخص شد. طول كل مسير بيمايش 44 كيلومتر بود. سپس اين مسيرها به طور روزانه مورد بازديد قرار گرفته و نقاط حضور گونه با استفاده از GPS ثبت شد. گونه‌هاي گياهي مورد تغذيه آهو در منطقه مورد مطالعه از طريق مشاهده مستقيم شناسايي و فهرست برداري شد. سپس وزن خشك و تراكم گونه‌هاي گياهي چرا شده توسط آهو و بيوماس زيستگاه آهو تعيين و محاسبه شد. در مرحله بعد با تعيين واحدهاي دامي و نياز روزانه آهو به علوفه، ظرفيت برد تغذيه اي زيستگاه در دوره بحراني از طريق ميزان علوفه قابل دسترس زيستگاه با روش قطع و توزين همراه با مشاهده مستقيم اندازه گيري و محاسبه شد. نتيجه گيري: در اين پژوهش ظرفيت برد زيستگاه براي آهو در2 سناريو محاسبه شده است. در مجموع، ظرفيت برد آهو با رقيبان 56 راس و بدون رقيبان 107 راس به دست آمد. همچنين 15 گونه گياهي از 8 تيره كه توسط آهو و قوچ و ميش مصرف مي شوند شناسايي و مشخص شد كه تيره چمن (Poaceae) با 8 گونه بيش ترين تنوع را در رژيم غذايي آهو دارد.

Introduction: Gazella subgutturosa, which is herbivorous and ruminating mammals, is one of the artiodactyls in Iran. This species is one of the most important herbivorous species of Iranian plain. It is also distributed in some protected area like Sorkhe-hesar national Park. The aim of this project was determination of Nutritional carrying capacity of habitat and amount of available forages in critical season by using cutting and weighing method. Methods: Primary observations have been performed for determination of habitat restrictions and monitoring tracks of this species. Therefore total monitoring tracks for this species was measured 44 Km. Then these tracks have been visited daily and exact points for species presenting were recorded by GPS. In addition, herbaceous species, which are feed by Gazella subgutturosa were identified and also listed by direct observation. Dried weight and density of herbaceous species which were grazed by Gazella subgutturosa were detected and biomass of Gazella subgutturosa habitat was calculated as well. In next section, nutritional carrying capacity of Gazella subgutturosa in critical period was measured by using animal units and daily requirement of Gazella subgutturosa to feeding. Cutting and weighting method and direct observation were also used for this measurement. Discussion: At the end of this project, 15 herbaceous species from 8 classes, which are using by Gazella subgutturosa and wild sheep, have been identified. Furthermore it is recognized that Poaceae with 8 species have most diversity in Gazella subgutturosa diet. To sum up, total carrying capacity for Gazella subgutturosa protection in this area has been calculated 56 and 107 units with and without competitor’s assumption respectively.