تبيين زمينه ها و مولفه هاي جغرافيايي فرهنگي ظهور و فراگيري مذهب تشيع در ايران

بررسي زمينه ها و مولفه هاي جغرافيايي- فرهنگي كه در ايجاد، ثبات و گسترش حكومت ها نقش-آفريني مي كنند همواره مورد علاقه و توجه محققان بوده است. با توجه به اينكه هر ملت بر اساس جغرافياي فرهنگي ويژه خود، تفكر، مذهب، جهان بيني و ايدئولوژي خويش را تعريف و پي گيري مي نمايد، مطالعه اين تفاوتهاي مكاني در مناطق و كشورهاي مختلف داراي اهميت است. در اين پژوهش، مولفه هاي فرهنگي مهمي نظير تاثير امامان و امامزادگان، علما و خاندان هاي مذهبي؛ تاثيرات متقابل جغرافياي انساني و طبيعي مكان هاي با هويت شيعي و يا ايراني بر روي يكديگر؛ استحكامات طبيعي و فاصله هاي فيزيكي فضاها و همين طور تاثير جغرافيايي- سياسي دولت هاي شيعي مورد مطالعه قرار گرفته و نقش جغرافيا و فرهنگ حاصل از آن در رسمي شدن مذهب شيعه در ايران تبيين مي شود. اين تحقيق از نوع تحقيقات بنيادي بوده و با روش توصيفي و تحليلي انجام شده است. منابع اطلاعاتي اين تحقيق را مدارك مكتوب (كتب، مجلات تخصصي، مقالات، مطالب موجود در فضاي مجازي) و مصاحبه با كارشناسان تشكيل داده اند. با مطالعه بر روي جغرافياي طبيعي و فرهنگي ايران، جغرافياي تاريخي- سياسي ايران و جريانات فكري- فرهنگي، اين نتيجه به دست مي آيد كه زمينه ها و مولفه هاي جغرافيايي- فرهنگي سرزمين ايران نقش مستقيمي در ظهور و فراگيري مذهب تشيع در اين سرزمين ايفا كرده اند.