روان سنجي نسخه فارسي رشد پس از سانحه در بيماران مبتلا به سرطان

Validation of the Persian version of the Posttraumatic Growth Inventory in patients with cancer

رشد پس از سانحه، تجربه ذهني تغييرات روان شناختي مثبت است كه توسط فرد و در اثر مقابله با موقعيت هاي به شدت چالش-برانگيز ايجاد مي شود. ابزار سنجش رشد پس از سانحه يكي از معتبرترين ابزارها براي اندازه گيري اين تغييرات پس از حادثه تنش زا است. هدف اين مطالعه ترجمه و روان سنجي ابزار استاندارد رشد پس از سانحه در بيماران مبتلا به سرطان در جامعه ايران است. مطالعه حاضر يك مطالعه روش شناختي بود كه به ترجمه و روان سنجي ابزار رشد پس از سانحه پرداخت. جامعه پژوهش بيماران مبتلا به سرطان مراجعه كننده به دو بيمارستان اصلي ارجاع بيماران مبتلا به سرطان و حجم نمونه 402 بيمار واجد شرايط بود. ترجمه ابزار رشد پس از سانحه بر اساس روش وايلد و همكاران انجام گرفت و براي روان سنجي ابزار، از بررسي روايي محتوا و صوري، روايي سازه، پايايي همساني دروني و پايايي ثبات استفاده گرديد. براي تحليل داده ها از دو نرم افزار آماري SPSS و LISREL استفاده شد. ميانگين (انحراف معيار) نمره رشد پس از سانحه نمونه هاي حاضر در اين مطالعه 7/14 ± 68/68 بود. شاخص هاي نيكويي برازش از جمله CFI، IFI، RMSEA، NFI، NNFI، RFI، SRMR در تحليل عاملي تاييدي برازش قابل قبولي را نشان دادند و ساختار 5 عاملي ابزار رشد پس از سانحه مورد تاييد قرار گرفت. ضريب آلفا كرونباخ براي كل ابزار 87/0=? و ضرايب به دست آمده براي مولفه هاي مقياس 5 عاملي اصلي 77/0-57/0=? بوده است و همبستگي بين دو بار اجراي آزمون با فاصله 30 روز در 18 نمونه 75/0 =r به دست آمد. نتايج اين مطالعه از قابليت كاربرد نسخه فارسي ابزار رشد پس از سانحه براي اندازه گيري رشد پس از سانحه در بيماران مبتلا به سرطان در جامعه ايران حمايت مي كند.

Objective (s): Posttraumatic growth is defined as subjective positive psychological changes following the struggle with highly challenging life events. The Posttraumatic Growth Inventory (PTGI) is one of the most credible tools for measuring these changes. The aim of current study was translating the PTGI into Persian and validating it in Iranian cancer patients Methods: This research validated the Persian version of the PTGI using 402 patients with cancer who referred to the oncology wards of two main hospitals in Tehran, Iran. The PTGI was translated into Persian and back-translated into English and the comments of its developers were applied. The scale’s content and face validity, construct validity, and internal consistency and test-retest reliability were then assessed. SPSS 15 and LISREL 8.8 for Windows were used to analyze the data. Results: The mean PTGI score of the participants was 68.68 ± 14.68. In confirmatory factor analysis, all fitness indexes, except goodness of fit index (0.88), confirmed the five-factor structure of the PTGI. Cronbach’s alpha for the total 21 items of the PTGI and its five subscales was calculated as 0.87 and 0.57-0.77, respectively. Test-retest correlations (r = 0.75) suggested the acceptable repeatability of the Persian version of the PTGI. Conclusion: The findings of the current study support the applicability of the Persian version of the PTGI for measuring perceived growth following cancer diagnosis.