طراحي و آزمون مدلي از متغيرهاي دروني سازي لاغري، خودشي انگاري و نارضايتي بدني به عنوان پيش آيندهاي خطر اختلالات خوردن در دختران دانشجو

سابقه و هدف: اختلالات خوردن يكي از مهم‌ترين اختلالات روان شناختي در زنان مي باشد. علل گوناگوني همانند دروني سازي لاغري و خودشي انگاري مي توانند به وجود آوردنده اختلالات خوردن باشد. هدف از پژوهش حاضر، طراحي و آزمودن مدلي از متغيرهاي دروني-سازي لاغري، خودشي انگاري و نارضايتي بدني به عنوان پيش آيندهاي اختلالات خوردن در دانشجويان دختر مي باشد. مواد و روشها: مدل طراحي شده پژوهش حاضر روي 302 دانشجوي دختر دانشگاه شيراز آزموده شد. به منظور سنجش متغيرها، پرسشنامه نگرش خوردن (Eating Attitude Test)، پرسشنامه شكل بدني (Body ShapeQuestionnaire)، پرسش نامه خودشي انگاري (Self-Objectification Questionnaire) پرسش نامه دروني سازي لاغري- ايده آل (Ideal-Body stereotype scale revised) به كار برده شد. مدل پيشنهادي پژوهش بر اساس مدل سازي معادلات ساختاري (Structural Equation Modeling) و توسط ويراست هجدهم نرم افزار AMOS انجام گرفت. جهت آزمودن اثرهاي واسطه اي در مدل پيشنهادي و تعيين معني داري آن ها، روش كوهن و كوهن به كار گرفته شد. يافتهها: با توجه به معني‌داري مسيرهاي مستقيم «دروني سازي لاغري و خودشي انگاري»، «خودشي انگاري و نارضايتي بدني» و «نارضايتي بدني و خطر اختلالات خوردن» مي توان بيان داشت كه ميانجي گري خودشي انگاري و نارضايتي بدني در مسير دروني سازي لاغري به خطر اختلالات خوردن وجود دارد. نتيجه گيري: دروني سازي لاغري پيش آيندي مناسب و خودشي انگاري و نارضايتي بدني ميانجي مناسبي براي اختلالات خوردن در دانشجويان دختر مي باشد. واژگان كليدي: نارضايتي بدني، اختلالات خوردن، خودشي انگاري، دروني سازي لاغري، معادلات ساختاري