بررسي ارتباط تنوع غذايي با آكنه ولگاريس در دختران 18-13 سال تهراني

سابقه و هدف: يكي از شايع‌ترين اختلالات پوستي دوران نوجواني و بلوغ، آكنه ولگاريس مي‌باشد. مطالعات متعدد، نتايج بحث برانگيز متفاوتي را در مورد تنوع رژيم غذايي و پاتوفيزيولوژي اين بيماري بيان نموده‌اند. هدف از پژوهش حاضر، بررسي ارتباط امتياز تنوع غذايي DDS (Dietary Diversity Score) و آكنه ولگاريس در دختران مدارس راهنمايي و دبيرستان‌هاي شهر تهران است. مواد و روشها: اين مطالعه مورد- شاهدي بين 135 بيمار آكنه ولگاريس و 135 دختر نوجوان بدون هيچ علايمي از آكنه در سال 1393 صورت گرفت. درجه بندي شدت آكنه براساس معيار Consensus Conference On Acne Classification بود. از دو ياد آمد 24 ساعته خوراك براي ارزيابي دريافت غذايي معمول افراد استفاده شد. تنوع غذايي براساس امتيازدهي به 5 گروه غذايي بر اساس هرم غذايي دپارتمان غذا و كشاورزي آمريكا محاسبه گرديد. وزن، قد و نمايه توده بدن طبق روش استاندارد اندازه گيري شد. افراد براساس محدوده چارك‌هاي امتياز تنوع غذايي تقسيم بندي شدند. يافتهها: ميانگين (± انحراف معيار) امتياز كل تنوع غذايي افراد مبتلا به آكنه و سالم به ترتيب (73/1±77/5، 85/1±64/5 و 05/0 < P) بود. كمترين امتياز تنوع غذايي در افراد مبتلا به آكنه، درگروه غذايي گوشت و تخم مرغ (52/0±02/1) و در افراد سالم گروه غذايي نان و غلات (57/0±02/1) مشاهده شد. اگرچه پس از تعديل متغيرهاي مخدوشگر ارتباط معناداري براي ابتلا به بيماري آكنه در بين چارك‌هاي امتياز تنوع غذايي ديده نشد(05/0 < p) اما احتمال داشتن آكنه ولگاريس در بالاترين چارك DDS ، كمتر بود (نسبت‌هاي شانس چارك‌هاي بالا: 16/1، 30/1، 34/1، 23/1 و 42/1). نتيجه گيري: بين امتياز تنوع غذايي با بهبودي روند بيماري آكنه در دختران تهراني ارتباط معني‌داري مشاهده نشد. مطالعات آينده نگرِ بيشتري براي اثبات اين يافته‌ها لازم است. واژگان كليدي: امتياز تنوع غذايي، تنوع غذايي، آكنه ولگاريس