كيفيت زندگي بيماران مبتلا به استرابيسم قبل و بعد از عمل جراحي

هدف: سنجش باليني كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به استرابيسم قبل و پس از جراحي استرابيسم. روش پژوهش: در اين مطالعه، ۱۲۲ بيمار با سن بيش از ۱۴ سال مبتلا به استرابيسم و كانديد عمل جراحي به عنوان گروه آزمون جهت شركت در مطالعه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات جمعيت شناختي، فرم كوتاه پرسشنامه كيفيت زندگي (Short Form-۳۶) و پرسشنامه كيفيت زندگي بيماران استرابيسم (Adult Strabismus ۲۰) جمع آوري شد. تغيير در نمرات رواني و عملكردي به عنوان تفاوت در نمرات به دست آمده در ارزيابي قبل و بعد از عمل محاسبه گرديد. يافته ها: در تمامي بيماران مورد مطالعه، در معاينه سه ماه و شش ماه پس از عمل جراحي استرابيسم، هم راستايي چشم ها به طور موفقيت آميزي حاصل شد. موفقيت بر اساس معيار باليني تعريف گرديد (ميزان انحراف باقي مانده كم تر از ۸ پريزم ديوپتر). افزيش سطح تحصيلات و داشتن شغل باعث بهبودي نمرات كيفيت زندگي به گونه معني دار از نظر آماري گرديد. نتايج حاصل شده بيانگر افزايش در هر دو نمرات رواني از ۵۰.۹ به ۸۰.۸ و مقياس عملكردي از ۵۰.۶ به ۸۱.۸ بود. اختلاف معني داري بين مولفه هاي كيفيت زندگي بيماران با نوع و ميزان انحراف چشم آن ها وجود نداشت. نتيجه گيري: نتايج پژوهش حاضر حاكي از آن است كه عمل جراحي در ارتقا سطح كيفيت زندگي بيماران موثر است. در تمام بيماران مبتلا به استرابيسم بهبودي در نمرات رواني و عملكردي به دنبال عمل جراحي مشاهده گرديد. بنابراين ارزيابي كيفيت زندگي بيماران در زمان گزارش نتايج جراحي استرابيسم در كارآزمايي هاي باليني ضروري به نظر مي رسد و هم چنين مي تواند از نظر باليني كمك كننده باشد.