اختلال عملكرد غدد ميبومين

اختلال عملكردي غدد ميبومين (MGD) يكي از شايع ترين بيماري هايي است كه يك چشم پزشك عمومي با آن روبه رو مي شود. شيوع آن بين ۳۸ تا ۷۰ درصد است. MGD مرتبط با بلفاريت خلفي است، اما خود يك بيماري جداگانه است كه مي تواند منجر به التهاب شود كه ممكن است تظاهرات باليني داشته يا نداشته باشد. MGD با و بدون التهاب مي تواند باعث علايم و احساس ناراحتي يا اختلال در ديد به دليل عدم ثبات لايه اشكي شود. توليد چربي ها به وسيله غدد ميبومين باعث ثبات لايه اشكي مي گردد و تغيير اين چربي ها مي تواند باعث كاهش ثبات لايه اشكي شود. MGD شايع ترين علت خشكي چشم به دليل تبخير سريع اشك (EDE، evaporate dry eye) مي باشد كه مي تواند با يا بدون خشكي چشم به دليل كاهش توليد قسمت آبكي اشك باشد (ADDE، aqueous deficient dry eye). در گذشته به دليل نبودن توافق بر سر تعريف MGD شناخت MGD محدود بود و شيوع آن هم كم تر تخمين زده مي شد. در سال ۲۰۱۱ انجمن لايه اشكي و سطح چشم (www.tearfirm.org) و حاميان مالي و كارگاه بين المللي بر روي MGD برگزار نمودند تا به يك تعريف جامع و يك سامانه تقسيم بندي و الگوريتم درماني بر اساس پاتوژنز و تظاهرات باليني MGD برسند. علاوه بر اين، فن آوري هاي جديد براي به تصوير كشيدن غده ها تحت شرايط درون بافتي و آناليز طيف سنجي تغييرات چربي و پروتيين غدد ميبومين توسعه يافتند. ميبوسكوپي فروسرخ و بيوميكروسكوپي كان فوكال تحت شرايط درون بافتي اجازه ديدن غدد به طور مستقيم را فراهم كردند. روش هاي طيف سنجي متعددي (از قبيلFourier transform infrared spectroscopy، nuclear magnetic resonance spectroscopy، raman spectroscopy) اجازه اندازه گيري تركيب و رفتار چربي ها در ترشحات غدد ميبومين را فراهم مي كنند.