طراحي و ساخت بستر تمايز كبدي براي بهبود چسبندگي و تكثير سلول هاي بنيادي مزانشيمي

بيشتر بيماران كبدي مدت زيادي منتظر عضو پيوندي خواهند بود. توانايي سلول هاي بنيادي مزانشيمي در تمايز به سلول هاي شبه كبدي اميد تازه اي براي درمان بيماري هاي كبدي است. مهندسي بافت، تمايز كبدي را با اتصال گروه هاي گوناگون مانند گليكوزآمينوگليكان هايي همچون هپاران سولفات به سطوح كشت، بهبود داده است. در تمايز كبدي، جدا شدن و مرگ سلول ها مشكلي است كه كارايي سلول درماني را كاهش مي دهد. هدف اين مطالعه، طراحي و ساخت بستري با الگوبرداري از ماتريكس خارج سلولي كبد است كه بتواند از چسبندگي و تكثير سلول هاي بنيادي مزانشيمي حمايت كند. در اين پژوهش، كلاژن به گونه اي فيزيكي روي سطح ظروف كشت پلي استيرني پوشش داده شد. براي تهيه ي بستر كلاژن-گليكوزآمينوگليكان، مولكول هاي هپاران سولفات، به صورت كووالان به وسيله ي EDC به كلاژن متصل شد. ميزان چسبندگي سلول به روش شمارش سلولي و تكثير سلول به دو روش شمارش سلولي و MTT بررسي شد. وجود گليكوزآمينوگليكان روي كلاژن به وسيله رنگ آميزي با سافرونين o تاييد شد. نتايج نشان داد كه بيشترين ميزان چسبندگي سلول ها به ترتيب مربوط به ماتريكس كلاژن، كلاژن-هپاران سولفات و پلي استيرن است. بستر كلاژن نيز بيشترين ميزان تكثير سلولي را نشان مي دهد؛ پس از آن، ماتريكس كلاژن-هپاران سولفات توانست بستر مناسب تري نسبت به سطح پلي استيرن براي تكثير سلول ها فراهم كند. اين مطالعه نشان مي دهد كه ماتريكس شبيه سازي شده كبدي با استفاده از كلاژن همراه با گليكوزآمينوگليكان مي تواند چسبندگي و ماندگاري سلول هاي بنيادي مزانشيمي را در سطح بهتري در مقايسه با سطوح معمولي كشت سلولي حمايت كند.