تنگه ي بهرام چوبين و مجموعه ي آثار تاريخي آن

شهر دره­شهر از گذشته­های دور به‌خصوص در دوره­ی ساسانیان از رونق و اهمیت بالای برخوردار بوده است. میزان اهمیت این منطقه زمانی روشن­تر می­شود، كه در متون اوایل دوره­ی اسلامی با گزارش‌های فراوانی از مورخین صدر اسلام در رابطه با شهر سیمره روبه­رو می­شویم. از طرف دیگر وجود آثار فراوان از دوره­ی ساسانی در این دیار، و وجود راه­های مهم و استراتژیك كه از این منطقه عبور می­كند، نشان از اهمیت بسزای شهر سیمره در دوران ساسانی دارد. از جمله راه­های مهم مسیری است، كه از شوش آغاز شده و پس از گذشتن از سیمره به زاگرس مركزی، و دیگری شاه­راهی است كه پس از عبور از لرستان به فلات مركزی وارد می­شود. كاوش­های نجات­بخشی جدیدی كه در حوضه­ی دریاچه­ی سد سیمره انجام گرفت، زوایای دیگری از گذشته­ی این دیار، بخصوص دوره­ی ساسانی را روشن­تر ساخت. اما در این میان به فاصله­ی 10 كیلومتری از شهر دره­شهر به سمت پل­دختر با تنگه­ای روبه­رو می­شویم كه با عنوان تنگه­ی بهرام چوبین شناخته می­شود. این تنگه شامل مجموعه بناهای است، كه توسط حصار طبیعی صخره­های كبیر­كوه و باروی بلند و طویل احاطه شده است. در این پژوهش تلاش شده است تا با معرفی این مجموعه­ی تاریخی-فرهنگی درك بهتر و علمی­تری از به‌دست آید. هدف از این پژوهش آشنایی با نحوه­ی ساخت و مدت زمان مسكون بودن این تنگه و اقدام به تعیین قدمت مجموعه بود. بر این اساس با توجه به بررسی­های كه در سطح تنگه به­عمل آمد، اقدام به تهیه پلان بناهای موجود در تنگه شده و سفال­های به­دست آمده از بررسی طراحی و با سفال­های دیگر مناطق مقایسه شده است و در نهایت مجموعه‌ی مورد نظر مربوط‌به اواخر دوره‌ی ساسانی و قرون اولیه اسلامی تشخیص داده شد.