بهينه‌سازي مكاني فرايند طراحي و برنامه‌ريزي شهري به كمك عملگرهاي ابتكاريِ توسعه داده شده در قالب الگوريتم تكاملي چند‌هدفه NSGA-II

Spatial Optimization of Urban Design and Planning Process by Development of Innovative Operators in NSGA-II

بهره‌گيري از روش‌هاي امروزين براي بهينه‌سازي فرايند برنامه‌ريزي شهري مي‌تواند منجر به حل بسياري از مسايل پيچيده‌اي شود كه تصميم‌گيرندگان و تحليل‌گران امور شهري با آن مواجه‌اند. الگوريتم‌هاي تكاملي چند‌هدفه را مي‌توان با توجه به گستردگي عوامل درگير با امور شهري، به عنوان ابزاري مناسب در اين زمينه در نظر گرفت. اما با توجه به ماهيت مكاني بسياري از امور مرتبط با برنامه‌ريزي شهري، استفاده از الگوريتم‌هاي تكاملي كه عموماً روابط مكاني و منطقي موجود ميان عوارض را در جهان واقعي ناديده مي‌گيرند و صرفاً به بهينه‌سازي اطلاعات توصيفي عوارض مي‌پردازند، نمي‌تواند به حل درست و مناسب مسايل پيچيده شهري بينجامد. در اين مقاله با ارايه‌ي مدلي نو و ابتكاري، راه‌حلي موثر براي به‌كارگيري الگوريتم‌هاي تكاملي در انواع مسايل مكان‌محور، به گونه‌اي كه امكان تحليل‌هاي مكاني نيز وجود داشته باشد، ارايه شده است. اين مدل ابتدا با استفاده از ساختار جديد سلولي‌ـ درختي، فضاي جست‌وجو را كدگذاري مي‌كند و سپس با استفاده از علمگرهاي ابتكاري ادغام و جهش مكاني در قالب جست‌وجويي تكاملي به ارايه راه‌حل‌هاي مناسب مي‌پردازد. مدل ابتكاريِ تكوين و توسعه‌يافته براساس الگوريتم NSGA-II براي طراحي و برنامه‌ريزي به منظور ايجاد شهري به‌كار گرفته شده و نتايج و بررسي‌هاي حاصل از آن در اين مقاله ارايه گرديده است.