تحول تاريخي ساختهاي صفات تفضيلي و عالي در ايراني باستان و ايراني ميانه غربي و فارسي نو

صفات تفضيلي و عالي با اضافه شدن برخي پسوندها به صفت مطلق ساخته مي شوند. در اين مقاله سير تحول پسوندهاي تفضيلي و عالي از ايراني باستان تا فارسي نو توضيح داده شده است. در ابتدا توضيحي در مورد پيشينه هندواروپايي اين پسوندها آورده شده است. در بخش بعدي با توجه به شباهت هاي زياد بين دو زبان اوستا و سنسكريت، بررسي اين پسوندها در اوستا و سنسكريت با هم در يك فصل آورده شده است. اساس كار در اين بخش بر مبناي كار واكرناگل بوده است؛ واكرناگل در كتاب خود اين پسوندها را در سنسكريت بررسي نموده است. پرداختن به كاركردهاي اين صفات بدان گونه كه واكرناگل بدان پرداخته است در زبان هاي ايراني باستان و نيز مقايسه كاركردهاي اين پسوندها بين ايراني باستان و سنسكريت تاكنون صورت نگرفته است. در اين بخش با توجه به كار واكرناگل كاركرد اين پسوندها در زبان هاي ايراني باستان بررسي و با سنسكريت مقايسه شده است. در بخش هاي بعدي بررسي اين پسوندها به ترتيب در فارسي باستان، ايراني ميانه غربي و فارسي نو صورت گرفته است.