ريز پهنه‌بندي ريسك سيلاب شهري با استفاده از مدل فرايند تحليل سلسله‌مراتبي (مطالعه ي موردي: شهر نهاوند)

Micro-zonation of the Urban Flood Risk Model Using AHP (Case Study: Nahavand city)

از مهم‌ترين عوامل در كاهش خطر سيل، وجود آمادگي قبلي جامعه براي برخورد با اين پديده هست. اين آمادگي براي برخورد با سانحه عبارت‌اند از داشتن برنامه مشخص قبلي و برنامه‌ريزي است. به همين دليل است كه برنامه‌ريزي براي مقابله با مخاطرات طبيعي، تا اين اندازه اهميت يافته است. در اين پژوهش جهت آمادگي براي برخورد با بحران، با بهره گيري از مدل AHP با استفاده از نرم‌افزار GIS اقدام به تفكيك سطوح ريسك‌پذير شهر نهاوند براي بحراني نظير سيل كه ريسك آن در منطقه بسيار بالاست، انجام گرفت. نتايج حاصل از خروجي مدل نشان مي دهد كه از وسعت 861 هكتاري شهر نهاوند 2/40 درصد از محدوده داراي وضعيت با ريسك كم تا بسيار كم، 5/31 درصد داراي وضعيت با ريسك متوسط و 1/28 درصد از محدوده ي موردمطالعه نيز در شرايط با ريسك بالا تا بسيار بالا قرار دارد. لذا لزوم توجه هر چه بيش تر به امر برنامه ريزي شهري و مديريت بحران را در مراحل قبل، حين و بعد از وقوع بحران را از طرف مسوولين اين شهر مي‌طلبد.

The most important factors in reducing the risk of flooding are preparing the community in dealing with this phenomenon. This preparation includes having a clear plan for dealing with the disaster already made and planning for future coming up events. In this study preparation for dealing with crisis, utilizing AHP model using GIS software in action, according to risk levels of flood risk places in Nahavand crisis in the region is studied . The results show that the model output of the 861hectare area of the city of Nahavand 40.2 percent of the area with little risk to no risk and , 31.5% with average risk while of 28.1 percent of the study area showed the risk of high to very high percentage. Therefore, the need for more attention to urban planning and crisis management in the periods before, during and after the crisis is what the authorities require in this place.