آينده روابط امريكا و چين: همكاري؛ رقابت

خيزش چين به‌ عنوان قدرتي بزرگ در منطقه و جهان، قدرت هژمون ايالات متحده امريكا را به چالش كشيده است. رويكرد اول، چين را به‌ عنوان تهديدي خاموش براي منافع امريكا و آسياي شرقي و نيز رقيب قدرت امريكا در آينده مي‌داند و خواهان جلوگيري از رشد چين و اعمال محدوديت‌هاي بيشتر بر اين كشور است (تاكيد بر قدرت سخت). رويكرد دوم، معتقد است كه با درگيركردن هرچه بيشتر چين در اقتصاد و جامعه جهاني و نهاد‌هاي چندجانبه مختلف مي‌توان خيزش اين كشور به سمت جايگاه قدرتي بزرگ را مديريت كرد (موازنه قدرت نرم). دو كشور دو سيستم سياسي و فرهنگي و تركيب نژادي متفاوت دارند. آنها در مراحل متفاوتي از مدرنيته و توسعه اقتصادي هستند و 6000 مايل از يكديگر فاصله دارند. يكي در قله سلسله‌مراتب بين‌المللي است و ديگري به ‌سمت آن درحال‌صعود است. تاريخ نشان داده است كه رقابت قدرت‌هاي بزرگ به جنگ گرم يا سرد منتهي مي‌شود و پيش‌بيني‌هاي زيادي وجود دارد كه اين دو كشور نيز در اين مسير تراژيك گام برمي‌دارند. اين ديدگاه‌ها به اختلافات دو كشور بر سر تايوان، حقوق بشر، تجارت، امور مالي، كنترل تسليحات و امنيت منطقه‌اي اشاره مي‌كنند. اين ديدگاه‌ها معتقدند كه هر دو كشور نيروي نظامي خود را براي رويارويي عليه يكديگر آماده مي‌كنند. اگرچه بايد تاكيد كرد كه سياست‌گذاران دو كشور، از سابقه تاريخي رقابت آلمان و بريتانيا و جنگ سرد ميان اتحاد شوروي و امريكا آگاهي دارند. برخورد دو كشور با توجه ‌به وابستگي متقابل اقتصادي براي هر دو كشور بسيار وحشتناك است. از طرفي، بازدارندگي تسليحات هسته‌اي دورنماي برخورد تمام عيار ميان دو كشور را كاهش مي‌دهد. با اين ‌وجود، روابط آينده اين دو كشور روي طيفي از همكاري و رقابت قرار دارد و درصورت رسيدن چين به ميزان قدرت امريكا پتانسيل برخورد سياسي يا حتي نظامي نيز زياد مي‌شود. با توجه ‌به خيزش چين به‌ عنوان قدرتي جهاني و امريكا به‌ عنوان ابرقدرت حال حاضر، كيفيت روابط آينده چين و امريكا چگونه است؟ آيا روابط دو كشور بر اساس همكاري متقابل و هم‌گرايي و ثبات و صلح شكل خواهد گرفت يا با زوال روابط دو كشور به ‌سمت افزايش رقابت و شايد حتي برخورد و جنگ منتهي خواهد شد؟ نگارندگان با استفاده از ديدگاه‌هاي متنوع در موضوع روابط آينده ايالات متحده امريكا و چين تلاش مي‌كنند تا با پاسخ همه‌جانبه به پرسش‌هاي مطرح شده، به فرضيه‌اي بينابيني دست يابند. آينده روابط چين و امريكا از برخورد بين دو مجموعه از نيرو‌هاي مخالف تعيين مي‌شود، دو جهت مخالف كه از قدرت نسبتاً مساوي برخوردارند. در آينده، اساس روابط چين و امريكا با كمي نوسان و با تغييرات تناوبي، به‌ طرف همكاري بيشتر يا رقابت افزون‌تر بدون تمايل قطعي به يكي از دو جهت و برخورد نظامي باشد. در اين پژوهش، با رويكردي كثرت‌گرا، روش پژوهش كيفي را ملاك قرار داده‌ايم. پژوهش كيفي بهره‌گيري از تركيبي از روش‌هاي كيفي است. روش پژوهش كيفي مستلزم نوعي تكثر روشي است. پژوهشگر كيفي در كار خود هر گونه استراتژي و روش يا مواد تجربي دردسترس را به‌ كار مي‌گيرد. برخلاف تصور رايج، روش كيفي به‌هيچ‌وجه به‌معناي استفاده‌نكردن از داده‌هاي كمي نيست، همان‌طوركه در اين پژوهش، از داده‌هاي كمّي نيز استفاده شده است.