اثر بازخورد خود كنترلي بر يادگيري تكليفي پرتابي در كودكان 10 ساله مبتلا به اختلالات طيف اوتيسم شهر همدان

The effect of self-controlled feedback on learning of a throwing task in 10 years old children with autism spectrum disorder in Hamadan city

هدف از پژوهش حاضر مطالعه اثر بازخورد خود كنترلی بر یادگیری تكلیفی پرتابی در كودكان 10 ساله مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم شهر همدان بود. نمونه آماری پژوهش شامل 20 كودك 10 ساله مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم بود كه بصورت تصادفی در دو گروه بازخورد خودكنترلی و جفت شده قرار گرفته و به تمرین مهارت پرتاب كیسه 100 گرمی لوبیا با دست غیر برتر در 6 بلوك 10 كوششی پرداختند، به منظور ممانعت از آگاهی نسبت به نتایج از عینك غواصی بدون دید استفاده گردید. در طول تمرین به گروه بازخورد خودكنترلی هر زمان از سوی آنها درخواست می شد بازخوردی كه نشان دهنده جهت و اندازه خطا بود بصورت كلامی ارائه می شد در همین زمان به فرد جفت شده با آزمودنی در گروه بازخورد خودكنترلی نیز همان برنامه بازخوردی ارائه گردید، تنها تفاوت دو گروه توانایی كنترل دریافت بازخورد از سوی آزمودنیها بود. پس از 24 ساعت آزمودنیها در آزمون یادداری كه شامل انجام 10 كوشش بدون دریافت بازخورد بود شركت نمودند. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون ANOVA با اندازه گیریهای مكرر و آزمون تی نشان داد، تفاوت مابین گروه بازخورد خود كنترلی و گروه جفت شده در طول مرحله اكتساب معنی دار نبود ولی در آزمون یادداری این تفاوت معنی دار بود (05/0p≤). این یافته ها تایید مجددی بر این نكته می باشد كه ارائه بازخورد بصورت خود كنترلی حتی در كودكان با اختلالات ژنتیكی بدلیل درگیری فعالانه تر یادگیرنده در فرآیند یادگیری و افزایش انگیزش در یادگیرنده، برای یادگیری سودمند می باشد.

The aim of present study was examine the effect of self-controlled feedback on learning of a throwing task in 10 years old children with Autism spectrum disorder in Hamadan city. The subjects of the study included 20 children (10 years old) who suffered with Autism spectrum disorder in Hamadan city that assigned to self-controlled and yoked groups randomly and practiced throwing of 100 (gr) bean bag with non-dominant hand and eyes closed, in order to prevent of knowledge of their results. During the acquisition phase, we gave to our self-controlled group verbal feedback, whenever they asked for it which included direction and amounts of their performance, in the same time the yoked group replicated the feedback schedules of their counterparts in self-controlled group without any choice, the only difference was the ability of control feedback. After 24 hours participants performed retention test which included performing of 10 trials without any feedback. The analysis of data with ANOVA, repeated measure and T test showed that, in acquisition phase, differences between self-controlled feedback and yoked groups was not significant but it was significant in retention test (p≤ 0.05). These finding confirm that self-controlled feedback even in children with genetically disorder due to more active involvement in learning process and increase of motivation is more beneficial for learning.