رضايي بودن صلاحيت ديوان بين المللي دادگستري: چالش ها و محدوديت‌ها

زمينه و هدف: رضايت كشورها به صلاحيت ديوان بين المللي دادگستري يا به صورت صريح توسط آنها ابراز مي شود يا به صورت ضمني توسط ديوان احراز ميگردد. لذا رضايت كشورها عنصر كليدي در احراز صلاحيت ديوان بين المللي دادگستري است روش تحقيق: اين پژوهش با روش تحقيق توصيفي تحليلي از شيوه گرداوري اطلاعات كتابخانه اي استفاده نموده. يافته ها: اگرچه در منشور سازمان ملل بر لزوم حل و فصل مسالمت آميز اختلافات تاكيد شده، اما اين امر به معناي اجباري بودن صلاحيت محاكم بين المللي در رسيدگي به اختلافات ميان دولت‌ها نيست. آزادي كشورها در پذيرش صلاحيت ديوان ريشه در حاكميت كشورها و آزادي آنها در رجوع به شيوه هاي متنوع حل و فصل مسالمت آميز اختلافات دارد. نتيجه گيري: رضايي بودن صلاحيت ديوان در مواردي با چالش و محدوديت مواجه شده است. رابطه رضايي بودن صلاحيت ديوان با نقض قواعد آمره و ارجاع دعوي از جانب شوراي امنيت به ديوان و همچنين رسيدگي ديوان در آرا مشورتي از جمله مهمترين اين موارد مي باشند.

Context and objective: Consent of States to Jurisdiction of the International Court of Justice (ICJ), should be recognized whether expressed by states or inferred by the Court. So, consent of states is key element in Jurisdiction of ICJ. Methodology: The Research Methods in this article is Descriptive – Analytical and This study was performed through the use of documents and library resources Findings: Although United Nations Charter emphasized on importance of Pacific Settlement of Disputes but it do not means Compulsory Jurisdiction of the International Courts. This free will rooted in sovereign will of States and their freedoms on recourse to different means of Pacific Settlement of Disputes Results: Consensual Jurisdiction of ICJ faced with some Challenges and Restrictions. The most important of them are Relation between Consensual Jurisdiction of the ICJ and violation of Jus Cogens Norms of international law, reference disputes by Security Council to ICJ and Procedures of ICJ in Advisory Decisions.