بررسي و تحليل نقش آب در نگاره هاي داستان ضحاك شاهنامه طهماسبي

چكيده نقاشي ايراني يا همان نگارگري بيشتر داراي مضامين داستاني، عاشقانه، عارفانه و مذهبي است. نگارگر ايراني اين موضوعات را غالباً از متون ادبي و عرفاني وام گرفته و سپس با بهره گرفتن از قوه خيال و مهارت خود عناصر اصلي آن را در قالب نمادها و نشانه ها به تصوير در آورده است. در اين ميان شاهنامه فردوسي از مهمترين متوني است كه داستان هاي آن همواره جولانگاه خيال پردازي و تصويرگري نگارگران بوده است. بن ماي ههاي اساطيري داستانهاي شاهنامه بويژه داستان ضحاك از يك سو و توجه نگارگران به اين داستان ها از ديگر سو موجب آفرينش نگار ههاي ارزشمندي درباره اين داستان شده است. عنصر آب و نقش آن در نگار ههاي اين داستان از اهميت بسياري در شناخت مفهوم نمادها و نشانه هاي آن دارد. نقوش و نمادهايي كه به دست هنرمند ايراني پيرامون اين عنصر بوجود آمده، بسيارند. فردوسي براي بيان اين داستان نه تنها صور مادي و عيني اين عنصر بلكه مفاهيم نمادين آن را نيز بكار برده است و نگارگر نيز با استفاده از اين مفاهيم سعي نموده تا باطن و جوهره آب و معاني نهفته در آن را ترسيم كند. از اينرو پژوهش حاضر به بررسي و تحليل چهار نگاره مهم داستان ضحاك از شاهنامه مشهور طهماسبي با محوريت عنصر آب م يپردازد. اهداف مقاله -1 بررسي وت حليل چگونگيا نطباقن گاره هاي داستان ضحاك شاهنامه طهماسبيب ا شعر فردوسي -2 بررسي وتحليل مفاهيم و نمادهاي آب در شعر و نقاشي سوالات مقاله -1 آيا نگار ههاي داستان ضحاك قابل انطباق با شعر فردوسي است؟ -2 آيا مفاهيم نمادين آب در شعر و نقاشي كدام است؟