سازگاري‌هاي فيزيولوژيكي عملكرد در پي تمرينات تناوبي شديد

Adaptations of physiological performance following high-intensity interval training

هدف از این مطالعه، انجام یك مرور روایتی از ادبیات برای تعیین سازگاری­های فیزیولوژیكی عملكرد در پی تمرینات تناوبی شدید می­باشد. تمرینات تناوبی شدید، به وهله­های تكراری با فعالیت­های تناوبی به­نسبت كوتاه با شدت تمام یا شدتی نزدیك به شدتی كه VO2peak به­دست می­آید نسبت داده می­شود. با توجه به شدت تمرینات، یك تلاش HIT ممكن است از چند ثانیه تا چندین دقیقه طول بكشد كه وهله­های گوناگون، به­وسیلۀ چند دقیقه استراحت یا فعالیت با شدت كم از هم جدا می­شوند. از ویژگی­های بارز این‌گونه تمرینات، حجم خیلی كم آن و در‌عین‌حال، اثربخشی بر هر سه سیستم انرژی می­باشد. هر‌چند یك وهله فعالیت شدید، نیاز به میزان بیشتری از بازسازی ATP از سیستم­های تولید انرژی بی­هوازی دارد، با افزایش تواتر تكرارهای شدید و اجرای آن به­صورت متناوب با ریكاوری بین وهله­های فعالیت، نیاز سلول عضلانی و مسیرهای متابولیكی را تغییر می‌دهد، به­گونه‌ای كه سهم بازسازی انرژی از سیستم بی­هوازی، به­سمت سیستم هوازی تغییر كرده و هم­زمان، این دو سیستم­ درگیر بازسازی ATP می­شوند. در‌مجموع، سازگاری­های فیزیولوژیكی درگیر در بهبود اجرا در تمرینات تناوبی شدید را می­توان به تعامل نزدیك و هم­زمانی سه بعد مهم از بدن انسان؛ یعنی سازگاری­های محیطی (درون عضلۀ اسكلتی)، عصبی (واحدهای حركتی و CNS) و سازگاری­های قلبی عروقی نسبت داد؛ بنابراین، با به‌كارگیری این تمرینات می­توان دامنۀ وسیعی از سازگاری­های متابولیكی و عملكردی كه موجب بهبود هر دو سیستم هوازی و بی­هوازی و آمادگی دستگاه‌های عمدۀ بدن می­شود را انتظار داشت. این نتایج بیانگر این موضوع است كه تمرینات تناوبی شدید با حجم بسیار كم، بدن را دستخوش تغییرات عمده­ای می­كند كه حاكی از كارا‌بودن و مقرون‌به­صرفه‌بودن این­گونه تمرینات، به‌ویژه از لحاظ زمانی می­باشد

The objective of this study was to perform a narrative review of the literature to determine the adaptations of physiological performance following high-intensity interval training (HIT). High-intensity interval training generally refers to repeated bouts of relatively brief intermittent exercise, often performed with an all-out effort or at intensity close to that which elicits VO2peak. Depending on the training intensity, a single effort may last from a few seconds to up to several minutes, with multiple efforts separated by up to a few minutes of rest or low-intensity exercise. An apparent characteristic of this type of training is the very low training volume. A single high-intensity exercise bout requires the ATP provision of both aerobic and anaerobic metabolism. By increasing the intense frequent bouts and performing in an intermittent practice with recovery among the bouts, the demand of the muscular cells and metabolic pathways will change and then alter contribution of aerobic metabolism for ATP provision. As a result, both aerobic and anaerobic energetic systems are involved in ATP resynthesis. Overall, Physiological adaptations involving in performance improvement following HIT can refer to closed and synchronized interactions of peripheral adaptations (in skeletal muscle), neural (motor unites and CNS) and cardiovascular adaptations. Therefore, by applying this type of training can expect a wide range of metabolic and performance adaptations that result in improvement of both aerobic and anaerobic systems. These findings show that high-intensity interval training with very low volume can cause major adjustments in body and suggests high-intensity interval training is a time-efficient strategy.