نقش روحانيان زرتشتي در ساختار جامعه ايران عصر ساساني

با روي كارآمدن حكومت ساساني در سال 226 ميلادي و رسمي شدن دين زرتشتي به عنوان دين رسمي حكومتي، جايگاه و پايگاه طبقه روحانيان زردشتي در ساختار جامعه ساساني به بالاترين مرتبه خود در طول ادواري تاريخ ايران باستان رسيد. حكومت ساساني براساس ايجاد تمركز در ساختار سياسي و ديني طرح ريزي شده بود كه در اين راستا، روحانيان زرتشتي و پادشاهان ساساني به عنوان دو پايه اصلي حكومت، براي حفظ منافع و قدرت عاليه خود، ارتباط نزديك و تنگاتنگي يافتند، چنانكه طبقه دولتي مسؤوليت تثبيت امنيت و سياست كشورداري در جامعه را بر عهده گرفت و دستگاه ديني وظيفه مشروعيت بخشيدن به نهاد سياسي از طريق انحصاري كردن تبليغ ديانت زرتشتي و عهده داري نظارت و اداره بيشتر ساختارهاي اجتماعي و فرهنگي جامعه را برعهده داشت.