تعقّل و تديّن در ساحت‌هاي تمدّن از منظر حكيم متالّه جوادي آملي

Reasoning and Piety in the Realm of Civilization From Javadi Amoliʹʹs view

تمدن متعالي و راستين برايند پيشرفت همه‌جانبه ساحت‌هاي جامعه، حاكميت نظم و اقتدار، برقراري امنيت پايدار، رشد علم و فن‌آوري، توزيع متناسب شرايط محيطي، گسترش سنت‌هاي اخلاقي و معنوي و سريان عقلانيت و عدالت در عرصه‌هاي مختلف اجتماعي با هدف تامين سعادت انسان است. اين تعريف از تمدن از منظر استاد جوادي آملي جز در سايه هماهنگي «دين الهي و فطري» و «سطوح مختلف خردورزي» قابل دستيابي نخواهد بود و تنها «انسان متاله» است كه مي‌تواند با درك روابط چهارگانه حاكم بر خود، هماهنگ‌سازي عقل و نقل، سپردن زمام افكار، گفتار و رفتار به عقل و نقل و امامت فطرت بر طبيعت، عناصر و عوامل تمدن‌زا را بر محور «علم ديني» و در چارچوب «برنامه الهي» منتظم ساخته و تعيّن بخشد. مقاله حاضر، به بيان تفصيلي اين ديدگاه و تحليل و بررسي آن مي‌پردازد.

A genuine, perfect civilization is a result of all-encompassing progress in a society, the rule of discipline and power, the establishment of sustainable security, the development of sciences and technologies, appropriate distribution of environmental facilities, the development of moral and spiritual traditions and the prevalence of rationality and justice in different aspects of the society in order to secure the human prosperity. According to Javadi Amoli, civilization, so understood, can only be obtained in light of the harmony between "divine and innate religion" and "different levels of reasoning", and it is only the "pious person" who can organize and determine civilization-making elements on the axis of "religious science" and in terms of "divine project", by understanding the four relations governing him, harmonizing the reason and the religion, subjecting his thoughts, words and acts to reason, religion, and the prevalence of his innate essence over the nature. In this paper, I will provide the details of this view