شك روش‌شناختي، روشي براي تربيت اعتقادي

Methodological doubt: a method for belief education

هدف اين مقاله تبيين شكِ روش شناختي، به عنوان روشي براي تربيت اعتقادي است. روش اين تحقيق، كه از نوع تحقيقات بنيادين و نظري است، توصيفي?تحليلي و استنباطي و روش جمع‌آوري اطلاعات، كتابخانه اي و فيش برداري است. با توجه به اينكه عنوان مقاله، برگرفته از اصطلاح مشهور شكِ روش شناختي دكارت است، ابتدا به معرفي اجمالي اين نوع شك پرداخته شده، در ادامه شك غزّالي نيز به دليل مشابهتي كه با شكِ دكارت دارد به اختصار بيان شده است. چالش تلقين در برابر تربيت اعتقادي؛ شك مطلوب و نامطلوب؛ شك و يقين در اسلام و راه برطرف نمودن شك؛ چيستي تربيت اعتقادي و اهميت آن؛ و در نهايت استفاده از شكِ روش شناختي براي تربيت اعتقادي، به ترتيب، موضوعات بعدي اين مقاله را تشكيل مي‌دهند. تحقيق حاضر نشان مي‌دهد كه به كارگيري شكِ روش شناختي در تربيت اعتقادي منجر به نتايج زير مي‌شود: احترام به آزادي و اختيار متربّي؛ پرورش تفكّر انتقادي متربّي؛ انديشيدن به جاي حفظ انديشه‌هاي ديگران؛ جلوگيري از تعصّب و دعوت به گفتگو؛ دستيابي به يقين فكري و آرامش رواني.

The aim of this study is the elucidation of methodological doubt as a method for belief education. The Methodology used in this study is descriptive-analytical and inferential and the data were gathered from libraries. As the title is adapted from Cartesian methodological doubt, this method has been firstly introduced and followed by Gazelleʹs perspective briefly. The challenge of inspiration versus belief education, desired and undesired uncertainty, certainty and doubt in Islam and ways of removing them, the what of belief education and its importance are the issues discussed in this article. The findings revealed that application of methodological doubt in belief education leads to respecting othersʹ freedom , options of instructors, development of critical thinking of the learners, thinking instead of memorizing othersʹ thoughts, prevention of bias and invitation to dialogue, and achievement of mental peace and thought certainty.