تعيين اثربخشي آموزش فعاليت بدني بر مسخ شخصيت و عدم كفايت شغلي كارمندان

The Effectiveness of Physical Activity Training on Depersonalization and lack of accomplishment of Employees

زمينه و هدف: انسان عصر حاضر در جريان سازگاري با محيط اجتماعي و شغلي خود ناچار است محدوديت ها و فشارهايي را متحمل شود. فشارهاي رواني ناشي از شغل ازجمله استرس هايي هستند كه اگر بيش از حد باشند، مي توانند با ايجاد عوارض جسمي، رواني و رفتاري براي فرد، سلامت وي را به مخاطره اندازند. لذا اين مطالعه با هدف تعيين اثربخشي آموزش فعاليت بدني بر مسخ شخصيت و عدم كفايت شغلي انجام شد. مواد و رو شها: اين پژوهش نيم هتجربي، با مشاركت 200 نفر كارمندان آق قلا انجام شد. اين افراد به صورت نمون هگيري آسان و در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه 3 قسمتي مشتمل بر مشخصات جمعي تشناختي، پرسشنامه فعاليت بدني ) IPAQ ( و پرسشنامه فرسودگي شغلي MBI( ( بود. داد هها با استفاده از آمار توصيفي و آزمون هاي تي مستقل، تي زوجي، ضريب همبستگي پيرسون و آناليز واريانس يك طرفه با بهره گيري از SPSS16 در سطح معناداري 05 / 0 تحليل شدند. يافته ها: 5/ 57 % از افراد را مردان تشكيل دادند كه 91 % آن ها متاهل بودند. ميانگين سني افراد 38/52±7/86 سال بود. نتايج نشان داد پس از مداخله ميانگين نمره فعاليت بدني افزايش يافته و همچنين با افزايش فعاليت بدني ميانگين نمره احساس عدم كفايت شغلي افراد كاهش يافته كه نشا ندهنده افزايش رضايت از كار كارمندان است و همچنين با كاهش ميانگين نمره مسخ شخصيت باعث بهبود روابط افراد با همكاران و درياف تكنندگان خدمات گرديد. نتيج هگيري: افزايش فعاليت بدني يكي از راهكارهاي كاهش مسخ شخصيت و عدم كفايت شغلي در كارمندان است. نوع مقاله: مطالعه پژوهشي.

Background and objective: Human in this period in the adaptability to the environment and his/her job is forced to undergo constraints and pressures. If we have extreme job stress, it can create physical, mental, behavioral complications for the individual, and in turn jeopardize his/her health. The objective of this study is to assess the effectiveness of physical activity training on worker burnout. Methods: In this semi-experimental study, which was carried out among 200 employees of Electricity Office, City Hall, the Governor and the Department of Education of Agh Ghala county, north of Iran. The employees were selected by random sampling. A three-part questionnaire (Demography, International Physical Activity Questionnaire (IPAQ), Maslach Burnout Inventory (MBI)) was used for collecting data. Data were analyzed using SPSS16 and descriptive statistics and independent t test, paired t test, Pearson correlation coefficient and ANOVA test; significant level was considered 0.05 in all analyses. Results: 57.5% of the employees were men and 91% were married. Average age was 38.52±7.86 years. Results showed that the mean of physical activity had increased after the intervention and with the increase in physical activity the mean of lack of job accomplishment decreased, which in turn shows increase in employees’ job satisfaction. And with the decrease in the mean of depersonalization, employees’ relationship with coworkers and those receiving services improved. Conclusion: Physical activity is one of the ways of reducing depersonalization and lack of accomplishment among employees. Paper Type: Research Article.