بررسي عوامل موثر بر نگرش زنان نسبت به باروري مطالعه موردي شهر اصفهان

The Study of Effective Factors on Women’s Attitude towards Fertility’ A

ايران در دهه هاي 80-60 ، تحولات اساسي جمعيت شناختي عميقي را تجربه نموده است. در سال هاي اخير، رفتار باروري زنان با تغييرات اساسي، مواجه شده است. يكي از عوامل اساسي موثر بر اين تغييرات، افزايش سطح تحصيلات زنان است؛ افزايش سن ازدواج و به دنبال آن كاهش دوره قابليت بارداري، از پيامدهاي افزايش سطح تحصيلات زنان و تغييرات اخير خانواده در ايران، است. مطالعات، نشان مي دهد نرخ باروري در ايران در دهه 90، از سطح طبيعي به سطح كنترل شده تغيير پيدا كرده است. نگرش زنان، يكي از عوامل موثر بر اين كاهش بوده است. مهم ترين مساله اين پژوهش، با توجه به اين امر است كه زنان در معرض باروري قرار دارند و بر اساس «رويكرد عامليت» آمارتيا سن، بررسي و شناخت نگرش زنان، نسبت به باروري و كمّيت ايده‏‏آل، مي باشد. هدف اساسي اين مطالعه، بررسي و شناخت عوامل موثر بر نگرش زنان در مورد باروري و تعداد فرزند ايده‏‏آل، بوده است. اين تحقيق به روش پيمايشي انجام شده است. زنان متاهل ساكن شهر اصفهان ـ كه بيش از دو سال از مدت ازدواج شان مي‏گذرد ـ جامعه آماري اين تحقيق را تشكيل مي‏دهند. بر اساس فرمول، حجم نمونه تعداد 300 نفر برآورد شده است. اطلاعات، با استفاده از ابزار پرسشنامه جمع آوري شده است. براي تحليل داده-ها از رگرسيون چند‏متغيره، استفاده شده است. تحصيلات زنان نقش تعيين كننده در رفتار باروري آنان دارد. با افزايش تحصيلات زنان، رفتارهاي متناسب با كاهش باروري ديده مي شود. نتايج تحليل رگرسيون چند‏گانه، نشان مي‏دهد كه از بين تمام متغيرهايي كه وارد معادله شده‏اند؛ متغيرهاي سن همسر، اختلاف سن با همسر، شغل همسر، مـدت ازدواج و محل تولد (شهر يا روستا)، به ترتيب بيشترين تاثير را بر نگرش زنان به باروري نشان مي دهد و در معادله باقي مي-ماند.