تاثير تغييرات تركيب بدني ناشي از تمرين هوازي بر غلظت پلاسمايي واسپين و شاخص مقاومت انسوليني در زنان داراي اضافه وزن

The effect of body composition alterations induced by aerobic exercise training on plasma vaspin concentration and insulin resistance index in overweight women

چكيده هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير تمرين هوازي بر غلظت پلاسمايي واسپين و شاخص مقاومت انسوليني در زنان غيرفعال داراي اضافه وزن بود. روش پژوهش: بيست و شش زن غيرفعال داراي اضافه وزن (سن 6/12±1/43 سال، وزن 0/10±4/73 كيلوگرم، شاخص توده ي بدن 2/3±1/29 كيلوگرم بر مترمربع) به‌طور داوطلبانه در برنامه 8 هفته اي تمرين هوازي شامل دويدن با شدت 40 تا 80 درصد ضربان قلب ذخيره و به مدت 25 تا 45 دقيقه شركت كردند. شاخص هاي پيكر سنجي، سوخت‌وساز و غلظت پلاسمايي واسپين پيش و پس از برنامه تمريني اندازه گيري شد. به‌منظور مقايسه تغييرات در متغيرها بر اساس تغييرات تركيب بدني، آزمودني ها به دو گروه پاسخ‌دهنده (با كاهش بيش از 1 درصد چربي بدن) و غير پاسخ‌دهنده (بدون تغيير يا كاهش كم تر از 1 درصد چربي بدن) تقسيم شدند. يافته ها: پس از 8 هفته تمرين هوازي تغيير معني داري در غلظت پلاسمايي واسپين مشاهده نشد. با اين‌وجود افزايش معني دار غلظت پلاسمايي واسپين (0/05 > P) در گروه پاسخ‌دهنده همراه با كاهش معني دار وزن و درصد چربي بدن مشاهده شد (0/05 > P)، اما چنين تغييري در گروه غير پاسخ‌دهنده مشاهده نشد. ارتباط معني دار بين تغييرات غلظت پلاسمايي واسپين و تغييرات سطوح پلاسمايي انسولين، گلوكز و شاخص مقاومت انسوليني (HOMA-IR) تنها در گروه غير پاسخ‌دهنده مشاهده شد (0/05 > P). نتيجه گيري: اين پژوهش نشان مي دهد كاهش درصد چربي بدني ناشي از تمرين هوازي مي تواند عامل موثري در افزايش سطوح پلاسمايي واسپين در زنان غيرفعال داراي اضافه وزن باشد. واژگان كليدي: تمرين هوازي، واسپين، چاقي، توده چربي

Abstract Aim: The purpose of this study was to investigate the effects of aerobic exercise training on plasma vaspin concentration and insulin resistance index in sedentary overweight women. Methods: Twenty six sedentary overweight women (aged: 43.1 ± 12.6 year, weight: 73.4 ± 10.0 kg, BMI: 29.1 ± 3.2 kg/m2) voluntarily participated in an 8-weeks aerobic exercise training program included running with 40- 80% reserve heart rate, 20- 45 min/day. Anthropometric and metabolic parameters in addition to plasma vaspin concentration were measured at baseline and after 8 weeks of the training program. To compare changes in variables according to body composition alterations, we divided the subjects into responders (defined as participants who lost > 1% of baseline body fat percentage), and non-responders (defined as participants with no change or < 1% reduction in body fat percentage). Results: After 8 weeks of aerobic exercise training we did not find any significant changes in plasma vaspin concentration. Nevertheless, body weight and body fat percentage decreased significantly (P < 0.05) and plasma vaspin concentrations increased significantly (P < 0.05) in responders, but not in non-responders. Changes in plasma vaspin concentrations were significantly correlated with changes in plasma insulin and glucose levels, and insulin resistance index (HOMA-IR) only in non-responders. Conclusions: This study indicated that reduction in body fat percentage induced by aerobic exercise training could be an effective factor to increase plasma vaspin levels in sedentary overweight women. Key words: Aerobic exercise training, Vaspin, Obesity, Fat mass