نقش عوامل استرس‌زاي محيط كار بر افزايش فرسودگي شغلي كاركنان

The Role of Workplace Stressors on Increased Burnout in Employees of an Industrial Environment

زمينه و هدف: فرسودگي شغلي، سندرمي جسماني- رواني است كه باعث فرسودگي بدني، افسردگي، ‌احساس عدم كارايي، غيبت از كار و ‌كاهش كارآيي مي‌شود. استرس كاري به‌عنوان اصلي‌ترين عامل فرسودگي شغلي مطرح است، لذا شناخت استرس‌زاهاي ايجادكننده فرسودگي در محيط كار مهم مي‌باشد. اين مطالعه با هدف بررسي نقش عوامل استرس‌زاي محيط كار بر افزايش فرسودگي شغلي كاركنان در يك محيط صنعتي انجام گرفت. روش بررسي: اين مطالعه توصيفي - تحليلي به‌صورت مقطعي بر روي 149 نفر از كاركنان در يك محيط صنعتي در سال 1392 انجام شد. ابزار جمع‌آوري اطلاعات شامل پرسشنامه‌هاي دمو‌گرافيك، استرس شغلي و فرسودگي شغلي Maslach بود. اطلاعات به‌صورت خوداظهاري نيمه‌نظارتي جمع‌آوري شدند. تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون با سطح اطمينان 95/0 انجام شد. يافته‌ها: در اين مطالعه، از نظر ابعاد فرسودگي شغلي، 4/17% داراي مسخ شخصيت متوسط و زياد، 5/19% خستگي عاطفي متوسط، زياد و 8/15%عملكرد فردي ضعيفي داشتند. همچنين هيچ فردي در محدوده استرس شغلي شديد قرار نداشت. بين متغير‌هاي فردي (ابتلا به بيماري مزمن، حادثه، تحصيلات و سابقه كار) با فرسودگي شغلي، ارتباط معني‌داري وجود داشت. چهار حيطه استرس شغلي (شامل: ارتباط، تقاضا، نقش و تغييرات) داراي بيشترين تاثير بر روي افزايش فرسودگي شغلي بودند. نتيجه‌گيري: طبق نتايج اين مطالعه، عدم وجود ارتباطات دوستانه در محيط كار، خصوصيات و حجم كار، عدم آشنايي فرد با اهداف سازمان و وظايف خود، همچنين عدم آشنايي فرد از جايگاه نقش خود در سازمان، نحوه سازماندهي كاركنان و تغييرات كار به ترتيب از مهم‌ترين عوامل استرس‌زا بوده كه بر ايجاد و افزايش فرسودگي شغلي تاثيرگذارند.

Background and Objectives: Burnout is a physical-psychological syndrome, which causes physical exhaustion, depression, lack of efficacy, absenteeism, and reduced performance. Work stress is the main cause of burnout, so identifying important stressors causing burnout in workplace is important. This study was conducted with the aim of investigating the role of workplace stressors on increased burnout in workers of an industrial environment. Methods: This descriptive-analytical study was conducted cross-sectionally on 149 employees of an industrial workplace in 2013. In this study, data collection tool was demographic, job stress, and Maslach Burnout Inventory (MBI) questionnaires. Information was gathered as a semi-supervised self-report. Data analysis was performed using Pearson’s correlation test with a confidence level of 0.95. Results: In this study, in the case of domains of job burnout, 17.4% of the participants had moderate and high depersonalization, 19.5% had moderate and high emotional exhaustion, and 15.8% had poor personal performance. Also, no Individuals were in the range of severe burnout. There was a significant relationship between individual variables (suffering from chronic disease, accident, education, and work experience) and burnout. Four dimensions of job stress, including communication, demand, role, and changes had the highest effect on increasing burnout. Conclusion: According to the findings of this study, lack of friendly communications at workplace, work characteristics and workload, lack of familiarity of employees with organizationʹs goals and their duties, and also their position in the organization, way of organizing employees, and work changes are of the most important stressor factors, which have effect on creating and increasing burnout.