بررسي پزشكي مبتني بر شواهد در دستياران باليني دانشگاه هاي منتخب علوم پزشكي شهر تهران

Study of evidence based medicine in residents of selected Medical Sciences Universities of Tehran

سابقه و هدف: امروزه توسعه و نفوذ تكنولوژي در اطلاعات پزشكي و ظهور مقادير وسيع اطلاعات، محيط مساعدي را براي توسعه كاربرد پزشكي مبتني بر شواهد به عنوان يك چارچوب عقلاني براي تصميم گيري در پزشكي فراهم آورده است و به دليل اهميت آن، در سال هاي اخير مورد توجه قرار گرفته است. هدف از اين مطالعه تعيين ميزان آگاهي، نگرش، توانايي وتسهيلات اجراي پزشكي مبتني بر شواهد در دستياران باليني بود. روش بررسي: در اين مطالعه، 40 دستيار باليني از بيمارستان هاي دانشگاه هاي منتخب علوم پزشكي شهر تهران در سال 1392 به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي نسبتي وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوري داده ها پرسش نامه اي محقق ساخته مشتمل بر 5 قسمت بود. اعتبار پرسش نامه از طريق اعتبار محتوا و جهت تعيين پايايي ابزار از آزمون مجدد استفاده شد كه مقدار آلفا 71/0 محاسبه گرديد. داده ها با نرم افزار SPSS 19 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: ميزان آگاهي دستياران باليني از پزشكي مبتني بر شواهد در سطح متوسط قرار داشت. پزشكان نگرش منفي نسبت به پزشكي مبتني بر شواهد داشتند. توانايي پزشكي مبتني بر شواهد در حد نامطلوب قرار داشت و پزشكان گاهي به تسهيلات اجراي پزشكي مبتني بر شواهد دسترسي داشتند. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه دستياران باليني شناخت كمي از پزشكي مبتني بر شواهد دارند؛ لذا نياز به آموزش مدون و اصولي براي آگاهي و اجراي پزشكي مبتني بر شواهد در دستياران باليني وجود دارد. واژگان كليدي: پزشكي مبتني بر شواهد، دستياران باليني.

Background: Nowadays, development and influence of technology in medical information and emergence of the extensive information have provided opportunity for the development of applying evidence-based medicine as a reasonable framework for decision making in medicine and it has attracted attention due to its importance. Aim of this study was to determine awareness, attitude, ability and facilities of evidence-based medicine in medical residents. Materials and methods: In this study, 40 residents of hospitals of selected Medical Sciences Universities of Tehran were included in the study with proportional stratified random sampling in 2013. Data collection instrument was a researcher-made questionnaire including 5 parts, such as demographic specifications and four criteria of awareness, attitude, evidence-based performance and its executive facilities. Validity of questionnaire was determined through content validity and internal consistency of the questions through Cronbachʹs alpha of 0.71. Data were analyzed by SPSS software. Results: Awareness of residents about evidence-based medicine was medium. Physicians had negative attitude toward evidence-based medicine. Ability of evidence-based medicine was undesirable and physicians sometimes had access to facilities of evidence-based medicine. Conclusion: Results showed that residents had low awareness with evidence-based medicine. Therefore, there is need for systematic education for awareness and execution of evidence-based medicine among residents. Keywords: Evidence-based medicine, Residents.