رابطه علي مديريت زمان و حمايت اجتماعي ادراك شده با بهزيستي روان‌شناختي و عملكرد تحصيلي با ميانجي‌گري تنيدگي تحصيلي و خودكارآمدي تحصيلي در دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز

Investigating the Causal Relationship of Time Management and Perceived Social Support with Psychological Well-Being and Academic Performance

هدف از پژوهش حاضر، بررسي رابطه‌ي علّي مديريت زمان و حمايت اجتماعي ادراك شده با بهزيستي روان‌شناختي و عملكرد تحصيلي با ميانجي‌گري تنيدگي تحصيلي و خودكارآمدي تحصيلي در دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز بود. شركت‌كنندگان در اين پژوهش300 نفر از دانشجويان دانشگاه چمران اهواز بودند، كه از طريق روش تصادفي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. ابزار استفاده شده در اين پژوهش پرسشنامه‌هاي مديريت زمان ترومن و ‌هارتلي (1996)، پرسشنامه بهزيستي روان‌شناختي ريف (RSPW)، 1989 مقياس تنيدگي دوران دانشجويي (SLSI)، 1991 مقياس خودكارآمدي تحصيلي (1997) و مقياس چند بعدي حمايت اجتماعي ادراك شده (MSPSS)، 1988بودند. ارزيابي الگوي پيشنهادي با استفاده از روش تحليل مسير انجام گرفت. جهت آزمون روابط غيرمستقيم از روش بوت استراپ (نرم افزار AMOS-20)، استفاده شد. نتايج نشان دادند، كه مسيرها به استثنا مسير تنيدگي تحصيلي به بهزيستي روان‌شناختي و مديريت زمان به بهزيستي روان‌شناختي معني‌دار بود. برازش بهتر از طريق حذف مسيرهاي غيرمعني‌دار حاصل شد.

The aim of the present study was to investigate the causal relationships between time management and perceived social support, and psychological well-being and academic performance, mediated by academic stress and academic self-efficacy in female university students. The sample consisted of 300 students who were selected by a multistage random sampling method. The implemented research instruments were the time management inventory and the Ryff Scales of Psychological Well-Being, the inventory of academic self-efficacy and academic stress and perceived social support. The analysis technic used was structural equation modeling. The bootstrap method was used for the examination of indirect relations. The results showed the significance of the indirect path of perceived social support and time management with academic performance through academic self- efficacy, while perceived social support and time management were significant with academic performance through academic stress. A better fit was obtained by omitting nonsignificant paths, academic stress with psychological well-being and time with psychological well- being.