اثر گياهان پوششي بر خصوصيات علف هاي هرز و عملكرد كمي و كيفي گياه دارويي كرچك (Ricinus communis L.)

به منظور ارزيابي تراكم و وزن خشك علف هاي هرز و عملكرد دانه و روغن گياه دارويي كرچك (Ricinus communis L.) تحت تاثير گياهان پوششي، آزمايشي در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با در سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد در سال زراعي 88-1387 انجام شد. تيمارهاي آزمايش شامل چهار گياه پوششي شبدر سفيد، شنبليله، ماشك گل و خلر و شاهد (بدون گياه پوششي) بودند. صفات مورد مطالعه شامل تراكم نسبي، تراكم و وزن خشك علف هاي هرز در پنج مرحله نمونه برداري و عملكرد دانه و روغن كرچك بودند. نتايج نشان داد كه در مرحله هاي اول، دوم، سوم، چهارم و پنجم نمونه برداري كمترين دامنه تراكم نسبي به ترتيب براي هفت بند (75/1-0 درصد)، خرفه و سوروف (80/23-88/5 درصد)، خرفه (80/23-43/1 درصد)، تاج خروس ريشه قرمز (77/27-88/5 درصد) و پيچك صحرايي (66/26-55/5 درصد) مشاهده شد. اثر گياهان پوششي بر تراكم و وزن خشك علف هاي هرز در مراحل مختلف نمونه برداري و عملكرد دانه و روغن كرچك معني دار (05/0p≤) بود. كمترين و بيشترين تراكم كل علف هاي هرز به ترتيب براي ماشك و شاهد با 67/378 و 39/1021 بوته در متر مربع حاصل گرديد. بيشترين عملكرد دانه و روغن كرچك براي ماشك گل خوشه اي به ترتيب برابر با 94/475 و 75/182 كيلوگرم در هكتار مشاهده شد. به طور كلي، نتايج نشان داد كه كاشت گياهان پوششي را مي توان به عنوان راهكاري اكولوژيك براي مديريت علف هاي هرز و بهبود عملكرد كمي و كيفي گياهان دارويي نظير كرچك مدنظر قرار داد.