رويكرد ميان فرهنگي در نقد هنر

Cross-Cultural Approaches in Art Criticism

نگره تاريخ و نقد هنر جهاني در بستر دانشگاهي همواره بر بستري از انديشه غربي استوار بوده، و كتب آموزشي اين رشته‌ها نيز بيشتر بر دوره‌هاي مختلف تاريخ هنر اروپا و امريكا متمركز بوده‌اند. در دهه‌هاي اخير اين معادله تغيير كرده و ورود پژوهشگران از فرهنگ‌هاي مختلف به عالم تاريخ هنر دامنه جغرافيايي و مفهومي اين شاخه را گسترش داده و توجه بيشتر به هنر ديگر فرهنگ‌ها و ملل را در شمار اولويت‌هاي آن قرار داده است. اين مقاله مروري بر رويكرد ميان فرهنگي در نقد هنر است كه اساس آن بر اين استوار است كه تعاريف و جلوات هنر نزد ملل و جوامع مختلف يكسان نيست؛ و بنابراين چارچوب‌هاي نقد هنري غربي براي بررسي اين اشكال متنوع هنري كافي و مفيد به ‌نظر نمي‌رسد. رويكردهاي ميان فرهنگي به طور عمده بر بافتار اثر تاكيد دارند، و اين بافتار بيشتر از زاويه انسان‌شناسي مورد بررسي قرار مي‌گيرد. در رويكردهاي ميان‌فرهنگي، هدف مطالعه هنر «في نفسه» نيست، بلكه درك «مردمان» از طريق آثارشان است. بنابراين هنر در بسترهاي اصلي آفرينشش مورد خوانش قرار مي‌گيرد، و نه در انزوا و منتزع از خاستگاه خود. اين خوانش به مخاطب امكان مي‌دهد كه آثار را چنان كه خالقانشان مي‌خواسته‌اند، ببينند، و نه تنها در حكم كنجكاوي، بلكه به مثابه تجليات پيچيده معاني متافيزيكي، فرهنگي، و عاطفي يك فرهنگ. در بستر نقد هنري معاصر، توجه به چنين رويكردي مي تواند نقد هنري را در بستر آموزش و تجربه غنا و توان بيشتري ببخشد.

Academic disciplines of art history and art criticism are generally based on Western canon, the textbooks for these disciplines –internationally- being mostly focused on a historical study of Western art and its underlying aesthetic principles. In recent decades, however, this situation has changed, and as researches from various cultural backgrounds have gradually joined these disciplines, a heightened awareness regarding non-western art and aesthetics has been raised. Cross-cultural art criticism is based on the notion that the definitions and manifestations of art differ in various nations and cultures, and therefore a standard, Western framework for art criticism might not be applied to all of these various practices and worldviews. Cross-cultural approach underlines contextual studies and mostly favors anthropological approaches and methodologies. It does not study the work of art per se and in isolation, but its aim is to understand the people through their works of art. Therefore, the works of art should be studied in regards to their original context, and be viewed in the same way that their creators viewed them. The work of art is not a subject to study out of sheer curiosity, but it is a manifestation of complex metaphysical, social, and emotional issues of a certain culture.