ارزيابي حس تعلق به مكان ساكنان شهرهاي جديد (مطالعه موردي: شهر جديد هشتگرد)

يكي از معاني مهم و موثر در ارتقاء كيفيت محيط هاي انساني، حس تعلق به مكان مي باشد. اين حس، عامل مهم در شكل گيري پايه هاي ارتباطي استفاده كنندگان و محيط بوده و نهايتا منجر به ايجاد محيط هاي با كيفيت خواهد گرديد. اين پژوهش با 379 نفر حجم نمونه، به منظور ارزيابي حس تعلق به مكان ساكنان شهر جديد هشتگرد صورت گرفته است. روش پژوهش توصيفي ـ تحليلي است؛ داده هاي جمع آوري شده از طريق پرسش نامه با استفاده از نرم افزار SPSS و با به-كارگيري روش هاي آماري نظير توزيع فراواني، آزمون ANOVA، ضريب همبستگي اسپيرمن، پيرسون و تحليل رگرسيون، توصيف و تحليل گرديده اند. نتايج آزمون نشان داد كه بين چهار متغير مدت سكونت، احساس امنيت ساكنان در محل، رضايت از دسترسي به خدمات شهري و ميزان فعاليت هاي اجتماعي و جمعي با حس تعلق مكاني رابطه معناداري وجود دارد. به گونه اي كه هر چه مدت سكونت، ميزان خدمات شهري، امنيت محل و فعاليت هاي اجتماعي و جمعي ساكنان بيش تر گردد، حس تعلق مكاني ساكنان شهر جديد هشتگرد نيز، افزايش مي يابد. هم چنين نتايج به دست آمده از آزمون رگرسيون، نشان داد كه حدود 29 درصد از تغييرات متغير وابسته (تعلق مكاني ساكنان) را متغيرهاي مستقل (مدت زمان سكونت، ميزان خدمات شهري، ميزان امنيت محل و ميزان فعاليت هاي اجتماعي و جمعي) تبيين مي كند.