بررسي ارتباط سابقه و طول مدت شيردهي با ابتلا به سندرم متابوليك در آينده، در زنان 50-15 ساله شركت كننده در مطالعه قند و ليپيد تهران

مقدمه: سندرم متابوليك اختلال شايعي در دنياي امروز است و عوارض متعددي را در پي دارد. مطالعات نتايج متناقضي را در رابطه با تاثير شيردهي و طول مدت آن بر پيشگيري از سندرم متابوليك ارايه كرده‌اند. هدف از مطالعه حاضر، بررسي ارتباط ميان سابقه و طول مدت شيردهي با سندرم متابوليك در يك مطالعه آينده‌نگر مبتني بر جمعيت است. روش‌ها: از ميان 4028 زن 50-15 ساله شركت كننده در مطالعه قند و ليپيد تهران كه در آغاز مطالعه مبتلا به سندرم متابوليك نبودند، پرسشنامه اطلاعات مرتبط با شيردهي جهت 925 زن كه به طور تصادفي انتخاب شده بودند، تكميل گرديد. زناني كه به مدت 6 ماه يا بيشتر سابقه شيردهي داشتند، به عنوان گروه مورد (554 نفر) و زناني كه كمتر از 6 ماه سابقه شيردهي داشتند، به عنوان گروه شاهد (371 نفر) انتخاب شدند. ميزان بروز سندرم متابوليك در يك پيگيري 9 ساله، ميان اين دو گروه مورد مقايسه قرار گرفت. يافته‌ها: ميزان بروز سندرم متابوليك در گروه شاهد به طور معني‌داري بيشتر از گروه مورد بود (9/70% در مقابل 2/62%، 006/0=P). داشتن سابقه مثبت شيردهي پس از تعديل متغيرهاي مداخله گر، صرف نظر از طول مدت آن، ارتباطي با ميزان بروز اين بيماري نداشت (5/0=P) اما با افزايش مدت زمان شيردهي ميزان بروز سندرم متابوليك به شكل وابسته به دوز كاهش مي‌يافت (05/0=P). سابقه مثبت شيردهي، كاهش فشار خون را به دنبال داشت (05/0=P). نتيجه‌گيري: شيردهي طولاني‌تر، نقش بازدارندگي قوي‌تري را در ابتلا به سندرم متابوليك ايفا مي‌نمايد؛ بنابراين آموزش و افزايش دانش همگاني، تسهيل شرايط و امكانات لازم براي تغذيه نوزادان با شيرمادر و تداوم طولاني مدت آن مي‌تواند در كاهش ابتلا به سندرم متابوليك و عوارض آن در زنان موثر باشد.