كورتيكواستروئيدهاي موضعي

Topical corticosteroids

كورتيكواستروئيدهای موضعی در درمان بيماری‌های پوستی نظير اگزما و پسوريازيس بسيار مفيد می‌باشند. اثرات ضدالتهابی و ضدتكثير كورتيكواستروئيدهای موضعی دليل اثربخشی و كاربرد زياد آن‌ها در بيماری‌های پوستی است. كورتيكواستروئيدهای موضعی را براساس قدرت می‌توان به گروه‌های مختلفی دسته‌بندی كرد؛ اين دسته‌بندی براساس فعاليت ذاتی مولكول كورتيكواستروئيد فعال و خصوصيات حامل (كرم، پماد و لوسيون) انجام می‌شود كه می‌تواند به‌صورت مستقيم در پذيرفته‌شدن دارو توسط بيمار و هم‌چنين بهبود نفوذ به پوست تأثيرگذار باشد. دستورالعمل ملی بريتانيا كورتيكواستروئيدهای موضعی را به 4 دسته ازنظر قدرت تقسيم می‌كند كه شامل دسته‌ی 1 با بيشترين قدرت (برای مثال كلوبتازول پروپيونات) و دسته‌ی 4 با كمترين قدرت (برای مثال هيدروكورتيزون) می‌باشد. در مقابل، دسته‌بندی ايالات متحده‌ی آمريكا در 7 دسته طبقه‌بندی می‌شود كه شامل فوق قوی، قوی، بالاتر از حد متوسط، در حد متوسط، پايين‌تر از حد متوسط، دارای اثر خفيف و دارای كمترين قدرت است.

Topical corticosteroids (TCs) are very useful in the treatment of some skin disorders such as eczema and psoriasis. TCs exhibit potent anti-inflammatory and anti-proliferative effects responsible for their efficacy in the treatment of skin disorders. TCs can be classified into different groups according to their potency; that depends on the intrinsic activity of the corticosteroid molecule, the characteristics of the vehicle (cream, ointment, lotion) that directly influence patient’s compliance and may modify penetration through the skin. British National Formulary classified them into four potency groups with Class I grouping the most potent molecules (e.g. clobetasol propionate) and Class IV the least potent (e.g. hydrocortisone). In contrast, the American classification considers seven potency groups, with super potent, potent, upper mid-strength, mid-strength, lower mid-strength, mild and least potent.