شناسايي و اولويت بندي ريسك هاي سرمايه گذاري در صنعت هوايي ايران

يكي از صنايع با فناوري پيشرفته كه از سطح فناوري بسيار پيچيده و بالايي برخوردار است، صنعت هوافضا است كه مربوط به توليد تجهيزات ناوبري هوايي، سيستم هاي آيروديناميك و مكانيك پروازي ساخت هواپيماها، فناوري هاي ماهواره اي و مواردي از اين قبيل است. يكي از الزامات رشد و پيشرفت در صنعت هوافضا، سرمايه گذاري مناسب و تامين مالي پروژه هاي مربوط به اين صنعت است. ولي همواره سرمايه گذاري در هر صنعت يا زمينه اي با ريسك هايي روبه رو است كه موجب پديدآمدن عدم اطمينان مي گردد و عدم توجه كافي به آنها گاه حتي به شكست سرمايه گذاري منجر مي شود. \\r\\nدر تحقيق حاضر بخش هوايي صنعت هوافضا به عنوان يكي از بخش هاي مهم اين صنعت در چهار نوع محصول هوانوردي عمومي، جت منطقه اي، هواپيماهاي باريك پيكر و هواپيماهاي پهن پيكر بررسي گرديده و با استفاده از ادبيات تحقيق و نظر خبرگان انواع ريسك هاي سرمايه گذاري در اين صنعت شناسايي و سپس با استفاده از روش تاپسيس فازي سلسله مراتبي رتبه بندي شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد، در بين چهار نوع محصول تجاري در صنعت هوايي، به ترتيب هواپيماهاي پهن پيكر، هواپيماهاي باريك پيكر، جت منطقه اي و هوانوردي عمومي بيشترين ريسك سرمايه گذاري را دربردارند. همچنين در ميان هفت نوع ريسك اصلي شناسايي شده در صنعت هوايي، ريسك هاي مديريت، مالي و توليد به ترتيب از بيشترين اهميت برخوردارند. نوآوري اين مقاله، پرداختن به ريسك هاي سرمايه گذاري در بخش هوايي صنعت هوافضا در ايران و سپس اولويت بندي آنها با استفاده از يكي از روش هاي تصميم گيري چندمعياره فازي است.