اثر كاهش فعاليت ژن RON1/SAL1 بر واكنش به تنش اكسيداتيو القا شده توسط آمينوتريازول درگياهان موتانت آرابيدوپسيس ron1-1

رشد و نمو گياهان و واكنش آن ها به تنش هاي زيستي و غيرزيستي همواره با توليد و تجمع گونه هاي فعال اكسيژن (ROS) همراه است. تجمع اين ملكول ها در غلظت هاي بالا مي تواند براي سلول زيان آور بوده و با ايجاد تنش اكسيداتيو موجب مرگ سلولي شوند. علاوه بر تنش هاي زيستي و غيرزيستي، مواد شيميايي مانند آمينوتريازول با مهار فعاليت آنزيم كاتالاز سبب القا تنش اكسيداتيو مي شود. ژن SAL1/ RONازجمله ژن هاي واكنش گر به تنش هاي محيطي است كه آنزيم اينوزيتول پلي فسفات-1- فسفاتاز را كد مي كند. اغلب جهش هاي موجود در اين ژن همچون جهش نقطه اي ron1-1 در گياه آرابيدوپسيس سبب تغيير واكنش گياهان جهش يافته به تنش هاي محيطي شده است. در اين تحقيق به منظور مطالعه عملكرد ژن RON1٬ خصوصيات فنوتيپي، ملكولي و بيوشيميايي گياهان موتانت ron1-1 در واكنش به تنش اكسيداتيو القا شده توسط آمينوتريازول بررسي و با گياهان مادري (Ler-0) مقايسه شد. نتايج حاصل نشان دهنده كاهش معني دار وزن تر شاخساره، ريشه و كل در گياهان موتانت مي باشد. همچنين بررسي محتوي كلروفيل نشان دهنده كاهش ميزان آن در گياهان موتانت در مقايسه با گياهان مادري بود. علاوه بر آن، افزايش معني-داري در ميزان فعاليت آنزيم آسكوربات پراكسيداز در گياهان موتانت در مقايسه با گياهان مادري مشاهده شد. ميزان فعاليت آنزيم كاتالاز نيز در واكنش به آمينوتريازول در گياهان موتانت افزايش يافت. بررسي ميزان نسبي بيان ژن هاي مرتبط با تنش اكسيداتيو القا شده توسط مقادير متفاوت آمينوتريازول، حاكي از افزايش ميزان بيان ژن هاي DEFL و sAPX در گياهان مادري نسبت به گياهان موتانت بود. بنابراين احتمالا فعاليت پروتئينRON1 در اثر موتاسيون ron1-1 در گياهان موتانت تغيير يافته و اين امر سبب افزايش حساسيت آنها به تنش اكسيداتيو شده است.