تنوع ژنتيكي ژنوتيپ هاي بومي پياز ايراني به كمك نشانگر مولكولي RAPD

برنامه هاي اصلاحي گياهان بر اساس تنوع و انتخاب صفات برتر كمي و كيفي صورت مي گيرد. لذا ارزيابي تنوع ژنتيكي، اولين مرحله در برنامه هاي اصلاحي است. در اين راستا، استفاده از روش هاي جديد مطالعه تنوع ژنتيكي ضروري به نظر مي رسد. در اين بررسي تعيين تنوع ژنتيكي سيزده ژنوتيپ پياز ايراني در مقايسه با دو ژنوتيپ خارجي با استفاده از نشانگر رپيد (RAPD) صورت گرفته است. يازده آغازگر تصادفي استفاده شده در ژنوتيپ هاي پياز چند شكلي نشان دادند. محاسبات آماري بر اساس ضريب تشابه جاكارد و گروه بندي به روش UPGMA با استفاده از نرم افزار NTSYS ver. 2.02 انجام شد. در نمودار حاصل در حد تشابه 94 درصد ژنوتيپ ها در پنج گروه جاي گرفتند. ضريب كوفنتيك (Cophenetic) بين ماتريس تشابه و نمودار حاصل r = 0.87 به دست آمد. ژنوتيپ هاي سفيد قم و يزد با ضريب تشابه 94 درصد بيشترين تشابه و ژنوتيپ هاي كاشان و پادوك با ضريب تشابه 30 درصد كم ترين تشابه را نشان دادند. ژنوتيپ هاي تگزاس ارلي گرانو و خمين در يك گروه با ضريب تشابه 80 درصد و يلو سوئيت اسپانيش و ياسوج با ضريب تشابه 83 درصد در گروه ديگر قرار گرفتند. لذا، اين احتمال وجود دارد كه اجداد اوليه دو ژنوتيپ تگزاس ارلي گرانو و سوئيت يلو اسپانيش متعلق به ژنوتيپ هاي مورد آزمون ايراني باشند.