تاثير تغيير اقليم آينده بر احتمالات انتقال طبقات خشكسالي در اقليم هاي حدي ايران (مطالعه موردي: ايستگاه هاي بندر انزلي و بوشهر)

هدف از اين مطالعه مقايسه فراواني هاي انتقال و فراواني هاي غير شرطي خشكسالي در شرايط تغيير اقليم آينده با شرايط اقليم فعلي در دو اقليم حدي ايران (بندر انزلي و بوشهر) مي باشد. ريزمقياس نمايي شرايط اقليم آتي بر مبناي مدل LARS-WG در دوره آماري 2100-2056 به انجام رسيد. دوره پايه مطالعه در هر دو ايستگاه، دوره 2005-1956 انتخاب شد. سپس، شاخص بارندگي استاندارد تعديل شده در سه مقياس زماني شامل 3 ماهه، 6 ماهه و 12 ماهه در دوره هاي فعلي و آتي محاسبه و طبقه بندي گرديد. به منظور مقايسه فراواني هاي انتقال در دوره آتي با دوره پايه لازم بود تا وابستگي فراواني هاي انتقال به مقياس زماني خشكسالي و شرايط اقليمي بررسي شود. اين كار به كمك مدل هاي لوگ-خطي چهار بعدي صورت گرفت و بهترين ساختار مدل لوگ-خطي با استفاده از روش حذف پس-رو تعيين شد. بر مبناي مدل بهينه لوگ-خطي ماتريس فراواني هاي مورد انتظار محاسبه شد. آزمون نسبت بخت ها براي مقايسه فراواني هاي انتقال طبقات خشكسالي در دو حالت، يكي در شرايط تغيير مقياس زماني خشكسالي و ديگري، در شرايط تغيير اقليم آينده اجرا گرديد. نتايج تحقيق حاكي از افزايش معني دار فراواني هاي انتقال در ايستگاه بندر انزلي (انتقال از طبقه خشكسالي شديد به غير خشكسالي و بالعكس) و كاهش معني دار در ايستگاه بوشهر (ماندگاري در طبقه خشكسالي شديد) بود. از نظر فراواني هاي غيرشرطي نيز مشخص شد كه فراواني طبقه بسيار شديد خشكسالي (در ايستگاه بندر انزلي) و طبقه متوسط خشكسالي (در ايستگاه بوشهر) در آينده نسبت به گذشته افزايش مي يابد.