رابطه تهاجم فرهنگي غرب و كاركرد خانواده هاي ايراني

استفاده از ابزارهاي نوين ارتباطي در ميان خانواده­هاي ايراني، نشان دهنده تغيير رفتار اعضاي خانواده است. كاهش احترام به والدين، گذراندن اوقات فراقت با دوستان و خارج از خانواده و گرايش به فردگرايي و تعامل با ديگران از طريق تلفن همراه و اينترنت، نمونه­هاي آشكار شيوه­هاي رفتاري اغلب خانواده­ها و نمونه­هايي از اين تغييرات است. از سوي ديگر، دين اسلام، دستوراتي براي تعامل انسان­ها ارائه نموده كه براي خانواده­هاي ايراني به لحاظ دارا بودن مذهب تشيع، حائز اهميت است. اين پژوهش در پي پاسخ به اين سوال است كه آيا بين تهاجم فرهنگي غرب و كاركرد خانواده­هاي ايراني رابطه وجود دارد. آيا با تقويت كاركردهاي خانواده مي­توان از شدت تاثير تهاجم فرهنگي كاست. براي پاسخ به اين سوال، متغيرهاي تهاجم فرهنگي و كاركردهاي خانواده­هاي ايراني مورد واكاوي قرار گرفت و مولفه­هاي آنها شناسايي شد؛ سپس ضريب همبستگي پيرسون محاسبه شد. حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران براي جامعه معلوم (440 نفر) با خطاي 05/0، تعداد 205 نفر محاسبه گرديد. با توجه به شرط پذيرش نمونه­هاي آماري (توانايي درك و تشخيص مفاهيم و عوامل توسط پاسخ گويان)، ضريب كفايت نمونه برداري محاسبه و تعداد 145 نفر به عنوان حداقل نمونه مناسب تعيين شد. يافته هاي پژوهش نشان داد بين عوامل تهاجم فرهنگي و كاركردهاي خانواده، رابطه معنا دار وجود دارد. نوع رابطه همبستگي غيرهمسو و منفي است. برخي متغيرها، مانند توانايي حل مسئله و ايفاي نقش خانوادگي از جمله متغيرهاي با واسطه هستند كه به طور غير مستقيم از طريق مهارت افزايي بر كاهش تاثير تهاجم فرهنگي بر خانواده تاثير دارند.