تبيينِ كنش هاي مديران صنعت، پيرامون تجهيز كاركنان با «ظرفيت هاي مازاد سازماني»: راهبرد نظريه داده بنياد با رويكرد ظاهرشونده (گليزري)

پژوهش حاضر در تلاش است تا در بستر حقيقيِ سازمان، كنش ها و ديدگاه هاي مديران صنايع را نسبت به مفهوم «ظرفيت مازاد سازماني»، بررسي و تبيين نمايد؛ چرا كه صاحب نظران با نگرش ها و نقطه نظرات متناقض و متمايزي به اين مفهوم پرداخته اند. در حقيقت، شكاف موجود در مباني نظري، مطالعه ديدگاه هاي مديراني را كه زندگي در بستر سازمان را تجربه كرده اند، ضروري مي سازد. بدين منظور با استفاده از رويكرد ظاهرشونده (گليزري)، در روش شناسيِ نظريه داده بنياد، با 16 نفر از مديران مجرب صنايع بخش خصوصي استان خراسان رضوي، مصاحبه عميق صورت گرفت. نتايج حاصل از تحليل مصاحبه ها و كدگذاري در دو مرحله كدگذاريِ حقيقي و كدگذاريِ نظري نشان داد كه مديران، عمدتاً تجهيز كاركنان با «ظرفيت هاي مازاد سازماني» را با چهار رويكرد عمده مورد توجه قرار مي دهند: «رويكرد راهبردي»؛ «رويكرد انساني»؛ «رويكرد انفعالي»؛ و «رويكرد مخالف». در مجموع بر اساس يافته هاي حاصل از اين پژوهشِ بومي، تدارك «ظرفيت هاي مازاد سازماني»، كاركردها و ناكارآمدي هايي دارد كه بايد به دقت مورد توجه قرار گيرد، در نتيجه نمي توان به طور قطع، الزام به ايجاد اين ظرفيت ها را تاييد و يا رد كرد، بنابراين لازم است كه مديران با بررسي جوانب و انجام مطالعات عميق، سطح بهينه اي از «ظرفيت هاي مازاد سازماني» را براي تجهيز كاركنان خود، برآورد نمايند.