مقايسه ي روش هاي مكان يابي مناطق مستعد جمع آوري باران به كمك سيستم پشتيباني تصميم (DSS) مبتني بر GIS

برداشت هاي بي رويه از منابع آب زيرزميني باعث افت شديد سطوح ايستابي گرديده است. از طرفي ميزان هدر رفت رواناب حاصل از بارندگي در جهان و بالاخص در كشور ما بسيار زياد و قابل توجه مي باشد. بنابراين تمايل به سمت استفاده ي بهينه از رواناب ها و منابع آب سطحي كنترل نشده به جاي برداشت هاي بي رويه از منابع آب زيرزميني امري لازم و ضروري است. اين مقاله دو روش مختلف را براي تعيين مكان هاي مستعد جمع آوري آب باران؛ در قالب دوسيستم پشتيباني تصميم (DSS) مبتني بر GIS ارائه مي كند كه به تصميم گيرندگان، در انتخاب مكان هاي مناسب جمع آوري آب باران در دشت بيرجند واقع در استان خراسان جنوبي ياري مي رساند. جهت انجام اين تحقيق از شش معيار بارندگي، شيب حوضه آبريز، عمق و بافت خاك، شبكه آبراهه هاي دشت و كاربري اراضي منطقه استفاده شد. روش اول خصوصيات مختلف حوضه را مستقيماً در تصميم گيري دخيل مي سازد و روش دوم بر اساس ظرفيت منطقه در توليد رواناب و نيز فاكتور هاي اجتماعي- اقتصادي عمل مي كند. نتايج به دست آمده از هر روش، منطقه را از لحاظ استعداد جمع آوري باران در4 گروه ضعيف، متوسط، خوب و بسيار خوب طبقه بندي مي كند. مقايسه ي دو روش، نشان مي دهد كه در دشت بيرجند، به كارگيري روش اول مناسب تر است و بطور كلي از غرب به سمت شرق دشت بر استعداد آن در جمع آوري آب باران افزوده مي شود.