مقايسه تطبيقي رهبري در انقلاب اسلامي ايران و انقلاب مصر

Leadership Comparison Between The Iranʹʹs Islamic Revolution And The Egyptʹʹs Revolution

با گذشت سه سال از پيروزي انقلاب مصر و عدم موفقيت نيروهاي انقلابي در اين كشور، انقلابي با حمايت عمومي و پشتوانه نظري بيداري اسلامي، امروز به عقب باز گذشته و نيروهاي غيرانقلابي را به قدرت مي‌رساند، به طوري كه به نظر مي‌رسد تنها دستاورد اين انقلاب‌ براي مردم مصر بي‌ثباتي روز افزون بوده‌ است. در اين ميان نمونه انقلاب اسلامي ايران به رهبري امام خميني(ره) را در بيش از سه دهه پيش، پيش رو داريم كه توانست با وجود بحران‌هايي همچون جنگ تحميلي و مشكلات سياسي، امنيتي و اقتصادي در جهت آرمان‌ها و ارزش‌ها و اهداف انقلابي خود حركت نمايد و به برخي از اهداف خود دست يابد. اين مقاله در پي عواملي است كه موجب عدم موفقيت رهبري انقلاب مصر در مقايسه با موفقيت رهبري انقلاب اسلامي ايران شده، مي‌باشد. به نظر مي‌رسد ريشه اين امر را بايد در كاريزما، چشم‌انداز روشن، هوش عاطفي و تمايل به تغييرات، امام خميني(ره) و نقصان آن در رهبري انقلاب مصر يافت.

Three years after a popular uprising in Egypt, it is clear, revolutionary leadership has largely failed to respond to changes, challenges and opportunities in the domestic and regional environments. While, a large number of politicians and analysts believe that the success of the Islamic Republic of Iran in the in the domestic and regional environments, are rooted in Islamic Revolution under Imam Khomeiniʹs Transformational Leadership. The question arises that why revolutionary leadership has failed in Egypt and why has succeeded in Iran. it seems that lack of Transformational Leadership in the Egyptian Revolution was the causes of the failure of the revolution. While, Imam Khomeiniʹs leadership in the Iranʹs Islamic Revolution had features such as Charisma, Vision, Emotional intelligence (EI) and willingness to changes.