طراحي و تبيين ابعاد سازماني مدل سازمان حافظ كاركنان از ضربات رواني

Designing and Explaining Organizational Aspects of a Protective Organization Model against Psychological Traumas

یكی از پدیده‌های مهمی كه امروزه نیروی انسانی را تهدید می‌كند، ضربه‌های روانی است. وجود مدلی منسجم كه بتواند ضربات روانی نیروی انسانی را مدیریت كند از موضوعات مهم و قابل بحث در حوزه‌ی منابع انسانی است. بر همین اساس، پژوهش حاضر با هدف شناسایی و تبیین ابعاد سازمانیِ سازمان حافظ كاركنان از ضربات روانی با نقش متغیر میانجی پویایی و نشاط در سازمان صورت گرفته است. برای تحقق این هدف، 114نفر از خبرگان دانشگاهی و اداری به‌عنوان نمونه‌ی آماری با استفاده از فن دلفی انتخاب شدند. روش پژوهش حاضر برحسب هدف، كاربردی و براساس شیوه‌ی گردآوری داده‌ها، توصیفی از نوع پیمایشی و همبستگی بوده است و اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسش‌نامه، جمع‌آوری گردید و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار لیزرل و آزمون تحلیل مسیر مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد كه تمامی مؤلفه‌های ابعاد ساختاری و محتوایی سازمانی و همچنین نوع ارتباطات غالب و سبك‌های رهبری اعمال شده توسط مدیران، بر نحوه‌ی مدیریت ضربات روانی كاركنان مؤثر بوده است. در بین ابعاد محتوایی، مؤلفه‌های اهداف و راهبرد بیشترین و بعد فناوری انجام كار، كمترین اثر را داشته است. در بعد ساختاری، نوع ساختار بیشترین و روش تصمیم‌گیری كمترین اثر را داشتند.  

Psychological trauma is an important factor treating human resource. Having a systematic model able to manage this type of trauma is an inspiring subject in human resource discussion. Hence, this research is aimed at designing and explaining organizational aspects of a protective organization model against psychological traumas with dynamic and graceful variables as mediators. 114 academic and official experts were selected as sample group according to Delphi’s technique. This applied research followed descriptive survey and correlation method for data collection through questionnaires. The data was analyzed by LISREL and route analysis. The results indicated that all components of structural and content aspects of organizations as well as the type of communication and leadership style are effective on the management of psychological traumas. Components of the content aspect, including objectives and strategies were most effective, and technological aspects were the least effective factors. The type of structure was the most effective structural aspect, and the type of decision making was the least effective one.