بررسي تعامل بين سياست بدهي و مالكيت نهادي در شركت‌هاي دارويي و غيردارويي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از معادلات هم‌زمان

Investigation the Interaction between Debt Policy and Institutional Ownership among Pharmaceutical and Non-Pharmaceutical Companies Listed on the Tehran Stock Exchange via Simultaneous Equations

مقدمه: به دليل اهميت صنعت داروسازي و رابطه آن با سلامت جامعه و در راستاي بررسي روابط موجود در اين صنعت، پژوهش حاضر به بررسي روابط متقابل بين سياست بدهي و مالكيت نهادي در شركت‌هاي دارويي و مقايسه آن با شركت‌هاي غيردارويي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زماني 1390-1380 مي‌پردازد. روش پژوهش: در پژوهش حاضر از طرح شبه‌تجربي و روش داده‌هاي تركيبي استفاده شده است. هم‌چنين، به دليل وجود اريب هم‌زماني در متغيرهاي درون‌زاي پژوهش و تشخيص معادلات به عنوان «دقيقاً مشخص»، فرضيه‌هاي پژوهش با استفاده از روش معادلات حداقل مربعات دو ‌مرحله‌اي مورد آزمون قرار گرفته‌اند. نمونه مورد استفاده در پژوهش شامل دو گروه شركت‌هاي دارويي و غيردارويي (هركدام 187 سال- شركت) فعال در بورس اوراق بهادار تهران است كه با استفاده از نمونه‌گيري جفتي انتخاب شده‌اند. يافته‌ها: نتايج حاصل از آزمون فرضيه‌هاي پژوهش تفاوت عمده‌اي در روابط مورد بررسي در شركت‌هاي دارويي نسبت به شركت‌هاي غيردارويي را نشان مي‌دهد. به اين معنا كه رابطه متقابل معنادار بين متغيرهاي تمركز مالكيت نهادي، سطح مالكيت نهادي و سياست بدهي در شركت‌هاي دارويي وجود ندارد؛ در صورتي كه اين روابط در شركت‌هاي غيردارويي، به استثناي اثرگذاري متغير سطح مالكيت نهادي بر متغير سياست بدهي، با اهميت و منفي تشخيص داده شده است. نتيجه‌گيري: نبود رابطه معنادار بين متغيرهاي مورد بررسي در شركت‌هاي دارويي را مي‌توان ناشي از استفاده ناچيز از بدهي در صنعت دارويي، به دليل تضاد منافع بين مالكان و بستانكاران و يا نبود تقارن اطلاعاتي، دانست. واژه‌هاي كليدي: تمركز مالكيت نهادي، سطح مالكيت نهادي،سياست بدهي، شركت‌هاي دارويي، معادلات هم‌زمان.

Introduction: Due to the importance of pharmaceutical industry and its relationship with the public health, and in order to investigate the existing relations in this industry, the present study examines the reciprocal relationships between debt policy and institutional ownership in pharmaceutical companies, and compares it with non-pharmaceutical companies listed on the Tehran Stock Exchange from 2002 to 2012. Method: In this research, quasi-experimental design and panel data method have been used. Also, due to the existence of simultaneous skew in endogenous variables of the research and the recognition of equations as “just identified”, the research hypotheses have been tested by two-stage least squares method. The applied sample of the research consists of two groups of active pharmaceutical and non-pharmaceutical companies on the Tehran Stock Exchange (each group 187 years-company) which have been selected through pair sampling. Results: The results derived from testing the research hypotheses show a significant difference in the studied relations in pharmaceutical companies beside non-pharmaceutical companies. It means that there is not a reciprocal and significant relationship between institutional ownership concentration, the level of institutional ownership, and debt policy among the pharmaceutical companies; however, these relationships in non-pharmaceutical companies, except for the level of institutional ownership variableʹs impact on debt policy, were identified as significant and negative. Conclusion: The absence of a meaningful relationship between the investigated variables in the pharmaceutical companies may be caused by the limited use of debt in the pharmaceutical industry due to the conflict of interests between the owners and creditors, or it may be the result of the lack of informational asymmetry. Keywords: Debt Policy, Institutional Ownership Concentration, Level of Institutional Ownership, Pharmaceutical Companies, Simultaneous Equations.