بررسي رابطه ي بين شاخص هاي صنعتي و توزيع جغرافيايي ثروت علمي در ايران بين سال هاي 1383 تا 1387

اين پژوهش به بررسي رابطه بين صنعت و ميزان توليدات علمي درباره استان هاي كشور مي پردازد. پژوهش حاضر از نوع پژوهش هاي كاربردي است كه با استفاده از روش علم سنجي و تكنيك آمارخواني انجام شده است. جامعه ي آماري اين پژوهش كليه توليدات علمي درباره استان هاي كشور به عنوان ثروت علمي و آمار مربوط به وضعيت صنعت و معدن در تمام استان هاي كشور بر اساس اطلاعات پايگاه هاي علوم و فناوري اطلاعات ايران (ايرانداك)، نمايه استنادي علوم ايران و نيز سالنامه هاي آماري كل كشور است. داده هاي اين پژوهش با استفاده از آمار توصيفي (فراواني و ميانگين) و همبستگي پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه در سال هاي 1383 تا 1387، بيشترين تعداد توليد علم درباره استان هاي كشور به ترتيب با 405، 263، 261، 228 و 226 عنوان توليد علمي متعلق به استان هاي فارس، گلستان، مازندران، اصفهان و تهران بوده است. با توجه به آمارهاي مربوط به 12 شاخص صنعت و معدن نيز به ترتيب استان هاي اصفهان، خراسان رضوي، يزد، كرمان و تهران بهترين وضعيت صنعت و معدن در كشور را دارا هستند. از ميان 12 شاخص مورد بررسي، تنها 4 شاخص تعداد پروانه بهره برداري از كارگاه هاي صنعتي، ميزان اشتغال در كارگاه هاي صنعتي، ارزش افزوده فعاليت صنعتي كارگاه هاي صنعتي و تعداد شاغلان در معادن فعال كشور با ميزان توليدات علمي درباره ي استان هاي كشور داراي همبستگي مثبت بودند. با توجه به يافته هاي اين پژوهش مي توان چنين بيان كرد كه وضعيت صنعت و معدن در تمام استان هاي كشور، همبستگي ناچيزي با توليدات علمي درباره اين استان ها دارد