تاثير تنش خشكي در مرحله پنجه زني بر فعاليت آنزيم هاي گلوتاتيون ردوكتاز و آسكوربات پراكسيداز ژنوتيپ هاي گندم پاييزه

تنش خشكي به عنوان عامل اصلي كاهش عملكرد گياهان در مناطق نيمه خشك محسوب شده و منجر به تنش اكسيداتيو مي شود. تحقيق حاضر به منظور بررسي اثر تنش خشكي بر ميزان فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيدان گلوتاتيون ردوكتاز (GR) و آسكوربات پراكسيداز (APX) در سه گروه از گندم هاي پاييزه حساس، بينابين و متحمل به خشكي در مرحله پنجه زني تحت سه شرايط آبي عادي (FC90%)، تنش متوسط (FC60%) و تنش شديد (FC30%) اجرا گرديد. آزمايش به صورت فاكتوريل با طرح پايه كاملاً تصادفي در سه تكرار انجام شد. در مرحله پنجه زني، فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيدان GR و APX در بافت هاي برگي با استفاده از روش سنجش اسپكتروفتومتري مورد اندازه گيري قرار گرفت. تجزيه واريانس داده ها نشان داد كه تنش خشكي اثر معني داري بر افزايش فعاليت اين آنزيم ها دارد. اثر متقابل بين تنش خشكي و گروه هاي گندم براي هر دو آنزيمAPX و GR معني دار بدست آمد. در ژنوتيپ هاي حساس به خشكي، فعاليت هر دو آنزيم يكسان و بدون اختلاف معني دار بود؛ در حالي كه ژنوتيپ هاي متحمل افزايش فعاليت معني داري از خود نشان دادند و با افزايش ميزان تنش، اين افزايش بيشتر شد. ژنوتيپ هاي گروه بينابين بسته به نوع آنزيم پاسخ هاي متفاوتي در شرايط مختلف محيطي از خود نشان دادند. آنزيمAPX در مقايسه با GR درصد افزايش فعاليت بيشتري در شرايط تنش خشكي نشان داد، بنابراين اين آنزيم مي تواند به عنوان يكي از آنزيم هاي مهم جهت افزايش مقاومت گياه گندم در مقابل تنش ناشي از خشكي تلقي شود.