چينش بهينه منابع انتشار امواج الكترومغناطيسي براي دستيابي به بهترين پوشش كيفي (با به‌كارگيري الگوريتم ژنتيك در محيط GIS)

مسئله يا موضوعِ تعيين بهترين شيوه توزيع مكانی نقاط ديد يا نقاط انتشار موج (OMVP)، در زمره موضوعات بهينه‌سازی است كه به‌واسطه فقدان رابطه صريح رياضی بين ميزان پوشش ديد تجمعی (كه مهم‌ترين دليل آن توپوگرافی است) و موقعيت نقاط ديد، با روش‌های بهينه‌سازی تحليلی حل‌شدنی نخواهد بود. از طرفی، كاربردهای فراوان و پُراهميت اين موضوع در حوزه‌های ارتباطات، مخابرات، نظامی، نقشه‌برداری، طراحی شهری و جز اينها، لزوم حل آن را بيشتر آشكار می‌كند. تلاش‌های صورت گرفته برای حل اين مسئله با نقاط ضعفی همراه بوده‌اند كه مهم‌ترين آنها «در نظر نگرفتن پوشش كيفی شبكه (كيفيت موج دريافتی)» و «قابل اجرا نبودن در مقياس‌های واقعی به لحاظ حجم بالای محاسبات» است. در اين تحقيق، روشی مبتنی بر الگوريتم ژنتيك برای حل مسئله OMVP ارائه گرديده است كه دو مشكل اشاره شده را تا حد زيادی برطرف می‌كند. در اين روش هر نقطه كانديدا به عنوان يك ژن و هر n نقطه به عنوان يك كروموزوم n ژنی در نظر گرفته می‌شود. با در نظر گرفتن مدل تضعيف امواج الكترومغناطيس به عنوان عنصر اصلی تابع برازندگی مشكل پوشش كيفی منطقه برطرف گرديده است. همچنين با تلفيق مدل TIN و GRID به عنوان ورودی‌های الگوريتم ژنتيك و استفاده از رئوس TIN به جای پيكسل‌های GRID به عنوان منبع ژن‌های اوليه الگوريتم ژنتيك، و در نتيجه افزايش سرعت اجرا و همگرايی الگوريتم ژنتيك، مشكل پياده‌سازی در مقياس‌های بزرگ نيز تا حد زيادی بهبود يافته است.