بررسي ابعاد تجاري كشمش صادراتي ايران

صادرات كالاهاي غيرنفتي و به طور خاص محصولات كشاورزي، اهميت ويژه اي در فعاليت هاي اقتصادي ايران دارد و تاثير آن در رشد و توسعه اقتصادي كشور انكارناپذير است. از اين رو، گسترش صادرات بخش كشاورزي مي تواند زمينه مناسبي را براي حضور ايران در بازارهاي جهاني در امر صادرات كالاهاي غيرنفتي فراهم سازد. در بين صادرات كشاورزي ايران، محصول كشمش نقش مهمي دارد. پژوهش حاضر نيز به بررسي ابعاد تجاري-صادراتي كشمش ايران از جمله مزيت نسبي صادراتي، ساختار بازار صادرات جهاني، بازارهاي هدف صادراتي، نقشه ريزي تجاري و محاسبه شاخص ادغام جهاني، طي سال هاي 2000 تا 2009 پرداخته است. نتايج اين مطالعه نشان مي دهد كه طي دوره مورد بررسي، كشور ايران در صادرات كشمش داراي مزيت نسبي بالايي بوده هر چند از سال 2004 به بعد مزيت نسبي اين محصول روندي نزولي داشته است. همچنين با در نظر گرفتن شاخص هاي اولويت بندي بازار هدف و شاخص ادغام جهاني، كشورهاي الجزاير، پاناما، لسوتو و سنت كيتس و نويس، بهترين بازارهاي هدف صادراتي محصول كشمش ايران بوده اند. علاوه بر اين، ساختار بازار جهاني محصول كشمش از نوع انحصار چندجانبه بسته بوده و نقشه تجاري بازار اين محصول نيز نشان مي دهد كه بازار صادرات ايران رو به افول است. در نهايت، پيشنهاد مي شود كه با بازنگري در سياست هاي حمايتي در خصوص توليد، فراوري، بازاريابي و تجارت اين محصول، زمينه گسترش صادرات و حفظ جايگاه رقابتي ايران در بازار جهاني فراهم شود.