مقايسه ميزان رضايت از زندگي دانش‌آموزان با و بدون آسيب بينايي

Comparing Life Satisfaction in Students with and without Visually Impairment

زمينه: هدف پژوهش حاضر مقايسه ميزان رضايت از زندگی دانش‌آموزان با و بدون آسيب بينايی بود. روش: نمونه پژوهش 120 (56 پسر و 64 دختر) دانش‌آموز مدارس تلفيقی مقطع راهنمايی و دبيرستان در سال تحصيلی 91-1390 در شهر شيراز بود كه 60 دانش‌آموز آسيب ديده بينايی و 60 دانش‌آموز بدون آسيب بينايی را شامل می‌شد. به‌منظور گردآوری داده‌ها از مقياس چندگانه رضايت از زندگی (هيوبنر، 2001) استفاده شد. تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون تی مستقل انجام شد. يافته‌ها: نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد كه 2 گروه دانش‌آموزان با و بدون آسيب بينايی در هيچ‌يك از مولفه‌های رضايت از زندگی (خانواده، دوستان، مدرسه، محل زندگی و خود) و كل رضايت از زندگی تفاوت معناداری ندارند. يافته‌ها همچنين نشان داد كه ميزان رضايت از زندگی در دو جنس يكسان است.

Purpose: The purpose of the present study was to compare the life satisfaction in students with and without visual impairment. Method: Sample of study includes 120 students (56 male and 64 female) in integration guidance and high school of Shiraz city in 2011-2012. Sixty of the students were with visual impairment and sixty of students were without visual impairment. Data were collected using Multi Dimensional Life Satisfaction Scale (Huebner, 2001). Data were analyzed by t-independent test. Results: Findings show that there is no significant difference between dimensions of life satisfaction (family, friends, school, place of living and oneself) in the two groups' students. Also, it indicates that life satisfaction is the same in the two genders.