بررسي ارتباط بين سبك تصميم گيري عمومي و صلاحيت باليني در پرستاران شاغل در بيمارستانهاي آموزشي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه در سال 1393

مقدمه: تصميم گيري يكي از مفاهيم اصلي پرستاري است كه بر كيفيت مراقبت از بيمار تاثير مستقيم دارد. آگاهي از ارتباط بين سبك تصميم گيري با صلاحيت باليني پيش نياز طراحي برنامه هاي آموزشي مناسب جهت ارتقا سطح تخصص پرستاران است، با عنايت به كمبود اطلاعات در اين زمينه، مطالعه حاضر با هدف تعيين همبستگي بين سبك تصميم گيري عمومي با صلاحيت باليني در پرستاران انجام گرديد. روش: اين مطالعه به صورت همبستگي در سال 1393 انجام شد نمونه ها شامل 204 نفر از پرستاران شاغل در بيمارستانهاي آموزشي كرمانشاه بودند كه به صورت تصادفي طبقه اي وارد مطالعه شدند، ابزار جمع آوري داده ها شامل پرسشنامه هاي صلاحيت باليني بنر و سبك تصميم گيري اسكات و بروس بودند. داده ها با مراجعه به محل كار نمونه ها و تكميل پرسشنامه ها جمع آوري شدند، سپس با استفاده از نرم افزار SPSS 16 و آمار توصيفي و استنباطي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: ميانگين و انحراف معيار نمره صلاحيت باليني كل برابر با 74/10±56/69 بود، نمره سبك تصميم گيري عقلايي (07/3 ±97/17) و سبك تصميم گيري شهودي (43/3 ±95/17) از ساير سبك ها بيشتر بودند. آزمون همبستگي نشان داد كه بين سبك تصميم گيري عقلايي ( p=0/003, r=0/209) و شهودي (r=0/193, p=0/006) با صلاحيت باليني ارتباط معنادار مثبتي وجود دارد. نتيجه گيري: در مطالعه حاضر ارتباط معناداري بين سبك هاي تصميم گيري شهودي و عقلايي با صلاحيت باليني در پرستاران يافت شد، لذا توصيه مي شود برنامه هاي آموزشي مناسب براي تقويت اين سبكهاي تصميم گيري در دانشجويان و كاركنان پرستاري جهت افزايش سطح صلاحيت باليني آنها طراحي شود.

Introduction: Decision-making is the main concept in nursing, having a direct effect on nursing care. Awareness of the relationship between decision-making style and nursing clinical competence is a prerequisite for establishing proper educative programs over developing the nurses’ expertise. The current study was conducted to determine the correlation between general decision-making style and clinical competence of nurses. Method: In this correctional research, 204 nurses working in the educational hospitals in Kermanshah enrolled in the study using a stratified random method in 2014. The tools included clinical competence of Benner and Scott and Bruce decision-making styles questioners. Data were collected from work location of the participants and completing the questioners. Then they were analyzed using SPSS version 16 and descriptive and inferential statistics. Results: Mean and standard deviation of total clinical competence was 69.56± 10.74. The mean number of rational decision- making (17.97± 3.07) and intuitive decision-making (17.95± 3.43) styles was higher than other styles. There was a significant positive correlation between rational (r=0.209 P=0.003) and intuitive (r=0.193 P=0.006) decision- making styles with clinical competence. Conclusion: There was a positive relationship between rational and intuitive decision- making styles with clinical competence. Consequently, an appropriate educational program should be designed to strengthen the clinical competency of nurses and nursing students.