بررسي ارتباط هوش اجتماعي و اخلاقي با عملكرد تحصيلي دانشجويان علوم پزشكي شهرستان هاي مراغه و بناب در سال 1393

مقدمه: هوش اجتماعي و اخلاقي در محيط هاي دانشگاهي كه از لحاظ تفاوت هاي فردي و شخصيتي از تنوع بسياري برخوردار هستند، باعث افزايش سازگاري دانشجويان شده و عملكرد تحصيلي آنان تحت تاثير قرار مي‏دهد. هدف اين مطالعه بررسي ارتباط هوش اخلاقي و اجتماعي با عملكرد تحصيلي دانشجويان مي‏باشد. روش‎: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است. نمونه آماري اين تحقيق شامل 333 نفر از دانشجويان علوم پزشكي دانشگاههاي آزاد و دولتي شهرستان‎هاي بناب و مراغه در سال 1393 بودند كه به روش خوشه‎اي چند مرحله‎اي انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از نسخه‏ فارسي پرسشنامه‏هاي هوش اجتماعي تت و هوش اخلاقي لنيك و كيل استفاده شد. سپس داده ها با استفاده از آزمون ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه مورد تحليل قرار گرفتند. يافته ها: بين عملكرد تحصيلي دانشجويان با متغير هوش اجتماعي (394/0=r و 00/0=P)، مولفه دلسوزي (320/0=r و 00/0=P)، مولفه مسيوليت پذيري (243/0=r و00/0=P)، مولفه بخشش (436/0=r و 00/0=P) و مولفه درستكاري هوش اخلاقي (263/0=r و 00/0=P) رابطه مثبت و مستقيم وجود دارد. نتايج ضريب همبستگي چند متغيري به روش Enter نشان داد كه متغير هوش اجتماعي و خرده مقياس ‎هاي هوش اخلاقي در تبيين متغير عملكرد تحصيلي دانشجويان (3/41%) سهم دارند. نتيجه گيري: با توجه به ارتباط مستقيم عملكرد تحصيلي با هوش اجتماعي و مولفه هاي هوش اخلاقي، به نظر مي رسد هوش اجتماعي و اخلاقي باعث افزايش عملكرد تحصيلي دانشجويان مي‏شود.

Introduction: Social and moral intelligence in university settings stimulates students’ adaptation in the university and affect their academic performance. The aim of this research was to investigate the relationship between social and moral intelligence with students’ academic performance. Method: This descriptive correlational study was carried out on 333 medical students of Islamic Azad Universities and State universities of Bonab and Maragheh, Iran in 2015. Samples were selected through a cluster sampling in several phases. Data were collected using Farsi versions of Thet’s social intelligence questionnaire as well as Lennick & Kiel’s moral intelligence. Data was analyzed using Pearson correlation coefficient and multiple regression analysis. Results: Positive and direct correlation was observed between students’ academic performance and social intelligence (R=0. 394, P=0. 00), a compassion subscale of moral intelligence (r=0. 320, P=0. 00), a responsibility subscale of moral intelligence (R=0. 243, P=0. 00), a forgiveness subscale of moral intelligence (r=0. 436, P=0. 00), and honesty subscale of moral intelligence (r=0. 263, P=0. 00). The results of multivariate correlation coefficient showed that variable of social intelligence and the subscales of moral intelligence may partially (41.3%). Conclusion: According to the direct correlation of academic performance with social intelligence and subscales of moral intelligence, it seems that social and moral intelligence causes an increase in the students’ academic performance.