تحليل تطبيقي ديدگاه اسلامي و آراي مارتين هايدگر در زمينه مرگ آگاهي و پيامدهاي آن بر سبك زندگي

اين مقاله به بررسي و تحليل ديدگاه اسلامي (با تاكيد بر قرآن و نهج البلاغه) و اگزيستانسياليسم (با تاكيد بر آراي هايدگر)، در زمينه مرگ آگاهي و پيامدهاي مختلف آن بر سبك زندگي با هدف شناخت دقيق وجوه تشابه و تفاوت دو نظريه مي پردازد. پژوهش از نوع تحليلي ـ تطبيقي و از نوع تحليل محتواي كيفي است. روش گردآوري اطلاعات، كتابخانه اي و روش تجزيه و تحليل اطلاعات، تحليلي تطبيقي و از نوع قياس نظري است. در ديدگاه اسلامي، مرگ آگاهي پيامدهاي گوناگوني بر سبك زندگي انسان همچون بهره گيري صحيح و متعادل از امكانات دنيا، آمادگي براي زندگي جاودانه و اخروي، هدفمندي زندگي، رشد اخلاقي و معنوي و دستيابي به كمال و سربلندي در دنيا و آخرت دارد. در مقابل، استفاده مناسب از امكانات، اتتخاب آزادانه، تابع صرف ديگران نبودن، هويت بخشي به خويشتن و سرگرم مشغوليات روزمره نشدن بدون توجه به زندگي جاودانه و اخروي نيز پيامدهايي است كه از آراي هايدگر منتج مي شود. هر چند در نگاه نخست بين پيامدهاي هر دو ديدگاه، مشابهتهايي ظاهري ديده مي شود، اين تشابهات، صرفا لفظي و ظاهري است. در انديشه هايدگر مرگ انديشي موجب رهايي از غفلت و دوري از امور بي اهميت است، اما بي پاسخ گذاشتن مخاطب در رابطه با فرجام حيات زندگاني و حلقه مفقود بين زندگي دنيوي با زندگي اخروي، عدم اعتقاد به جاودانگي و روز رستاخيز به عنوان اساس و بنياد معني داري زندگي، خلا انگيزه در سطح وسيع و همگاني براي رفتار انساني، نبود معيار واضح و هدفمندي به نوعي ياس و پوچ گرايي در فلسفه هايدگر، و سبك زندگي در پرتوي چنين فلسفه اي است